რაზე შეიძლება მიგვანიშნებდეს კისრის ტკივილი
ოსტეოქონდროზთან, მარილების დაგროვებასთან და, მათ შორის, კისრის თიაქართან, რომლის უყურადღებოდ დატოვების დროს პათოლოგიას - კისრის დისკოს თიაქარს იწვევს.
მალთაშუა დისკო გვეხმარება ნებისმიერი ტიპის მოძრაობის შესრულებაში, ის ერთმანეთს აშორებს მალებს და ხერხემალს ამორტიზაციის საშუალებას აძლევს.
დისკოს თიაქარი ფიბროზული რგოლის გახევის შედეგად ვითარდება. შესაბამისი მკურნალობის გარეშე კი პროცესი დისკოს თხევადი ნაწილის ფიბროზული რგოლის გარეთ გამოსვლით მთავრდება.
გარეთ გამოსული დისკო აღიზიანებს ზურგის ტვინიდან გამომავალ ნერვულ ფესვებს და შესაბამისი ადგილის ფუნქციის მოშლას იწვევს. ამას თან ახლავს ძლიერი ტკივილი, დაბუჟება, სიხლძარღვოვანი დარღვევები. თუ დისკი შიგნით ჩაიზნიქა, ეს ზურგის ტვინზე ზეწოლას იწვევს, რაც თავის ტვინისმხრივ ჩივილებს იწვევს.
გამომწვევი მიზეზები
ხერხემალზე უარყოფით გავლენას ახდენს არასწორი ცხოვრების წესი, კონკრეტული ტიპის სამუშაო, ფიზიკური აქტიურობის უკმარისობა და ხერხემლის ზედმეტი დატვირთვა.
ოსტეოქონდროზისა და თიაქრის რისკი ემუქრებათ ადამიანებს, რომლებსაც ხშირად უწევთ ერთი და იმავე მოძრაობის შესრულება ან ერთსა და იმავე პოზაში დიდხანს ყოფნა. ასევე მათ, ვისაც აქვთ შაქრიანი დიაბეტი, სიმსუქნე, სისტემური ავტოიმუნური დაავადება, ნივთიერებათა ცვლის დარღვევა. თიაქარი შეიძლება ორთოპედიულმა პათოლოგიამაც გამოიწვიოს.
რისკ-ჯგუფში შედიან: მუშები, მკერავები, სპორტსმენები, მასწავლებლები.
სიმპტომები
თავდაპირველად დაავადება უსიმპტომოდ მიმდინარეობს.მოგვიანებით კი თავს იჩენს სხვადასხვა სიმპტომი.
კისრის თიაქრის სიმპტომებია:
კისრის ძლიერი ტკივილი, რომელიც შეიძლება გავრცელდეს ბეჭებზე, მხრებზე და ლავიწის ძვლებზე; თავის ძლიერი ტკივილი და თავბრუხვევა, რაც უკვე ნერვის დაზიანებაზე მიანიშნებს.
ტკივილს შესაძლოა თან ახლდეს: ხელების დაბუჟება,მოძრაობის გაძნელებს, კისრის გაშეშება. შესაძლოა, გაუარესდეს მხედველობაც.
სისხლის მიმოქცევის მოშლის გამო კისრის არე განიცდის ჟანგბადის დეფიციტს, რაც ტვინის მუშაობაზე აისახება. აქედან გამომდინარე, პაციენტს შესაძლოა აღენიშნებოდეს თავბრუხვევა, კოორდინაციის დარღვევა, ყურების შუილი.
მწვავე ფორმებში შესაძლოა გამოვლინდეს შემდეგი ნიშნები:კანის მგრძნობელობის დარღვევა,მოძრაობის გაძნელება, ხელების სისუსტე, სქოლიოზი.
მკურნალობა მოიცავს მედიკამენტურ თერაპიას, აღდგენით თერაპიას და ქირურგიულ ჩარევას. ყველაზე ხშირად კი კომბინირებულ მიდგომას იყენებენ.