ფსიქოლოგიური დახმარება
თუ ყველაფერს ისე დატოვებთ, როგორც არის, შესაძლოა თქვენი რომანი - შეხვედრები უქმეებზე - წლობით გაგრძელდეს. თუ დაჟინებით მოითხოვთ შეუღლებას, შესაძლოა, საყვარელ ადამიანთან ურთიერთობა გაიფუჭოთ ან საერთოდ დაანგრიოთ. რა თქმა უნდა, არსებობს იმის ალბათობაც, რომ თქვენს საყვარელ მამაკაცს თქვენი დაკარგვისა შეეშინდეს და ერთად ცხოვრებაზე დაგთანხმდეთ, მაგრამ ეს მაინც ძალდატანება იქნება. კიდევ ერთხელ დაფიქრდით - იქნებით კი ბედნიერი ადამიანთან, რომლის დათანხმებას ამდენი ხანი დასჭირდა?
სადღეგრძელოები, კომპლიმენტები და მილოცვები არ მეხერხება. ზოგჯერ ძალიან მინდა, საყვარელ ადამიანებს რაიმე სასიამოვნო ვუთხრა, გავამხნეო, გავახალისო, მაგრამ გაცვეთილი ფრაზების გარდა თავში არაფერი მომდის... ლაშა, 25 წლის
სიტყვების შერჩევისას ალბათ დიდ ყურადღებას აქცევთ მათ სილამაზესა და კეთილხმოვანებას, ხოლო ამ სინატიფის ძიებისას გეფანტებათ აზრი, რომელიც სპონტანურად ჩნდება, როგორც კი დაინახავთ, მაგალითად, მეგობრის ახალ ვარცხნილობას ან შეხვდებით თანაკლასელს. ინტუიციურად ხვდებით, რომ კომპლიმენტმა შეიძლება არაბუნებრივად გაიჟღეროს, ამიტომ ჩუმად ყოფნას ამჯობინებთ. შეეცადეთ, მეგობრებს გულახდილად უთხრათ, რასაც ფიქრობთ. შესაძლოა, თავდაპირველად თქვენი კომპლიმენტები ტლანქი და შეუსაბამო გამოჩნდეს, მაგრამ ახლობლებს თქვენი გულწრფელობა უფრო მეტად გაახარებთ, ვიდრე მოვალეობის მოსახდელად წარმოთქმული გაცვეთილი ფრაზები.
ჩემი გოგონა უკვე სამი წლისაა. მისი საწოლი ჩემს გვერდით დგას. მივეჩვიე ამას და ვერაფრით გადამიწყვეტია მისი ცალკე ოთახში გადაყვანა - მგონია, რომ უცებ გაიღვიძებს და როცა მშობლებს ვერ დაინახავს, იფიქრებს, მიმატოვესო და შეეშინდება. როგორ მოვიქცე, რომ არც ის შეშინდეს და არც ჩვენ ვინერვიულოთ? ნათია, 28 წლის
საბედნიეროდ, სამი წლის ბავშვებს ჯერ კიდევ არ შეუძლიათ ისეთი რთული კატეგორიებით აზროვნება, როგორიც არის მარტოობის შიში. ამ ასაკში ბავშვის აზროვნება უკიდურესად კონკრეტულია - თუ დედა ვერ დაინახა, უბრალოდ, ეძახის მას და როცა დედა მოვა, ბავშვს მაშინვე უჩნდება უსაფრთხოების განცდა. მაგრამ გოგონას ცალკე ოთახში გადაყვანას ვერ შეძლებთ, თუ თავად გექნებათ მოთხოვნილება, ბავშვი მთელი დღე საკუთარი მეთვალყურეობის ქვეშ გყავდეთ. რა თქმა უნდა, მისთვის აუცილებელია თქვენი სიყვარული და ალერსი, თქვენთან ერთად თამაში და სეირნობა, მაგრამ რაც უფრო მეტად იზრდება, მით უფრო მეტად სჭირდება პირადი სივრცე. ცალკე ოთახში გადასვლა ბავშვის განვითარების მნიშვნელოვანი ეტაპია. თუმცა შესაძლოა პირველ ხანებში გამუდმებით მის ოთახში მოგიხდეთ სირბილი იმის ასახსნელად, რომ გარეთ ქარი ღმუის და არა რუხი მგელი, რომელიც ფანჯარაში შემოძრომას ცდილობს.
ჩემი მეგობარი საკმაოდ სკანდალური პიროვნებაა. ხშირად დავდივართ ერთად დასასვენებლად, და სადაც არ უნდა ვიყოთ, სასტუმროში, სანაპიროზე თუ ექსკურსიაზე, ის ყოველთვის პოულობს მოსამსახურე პერსონალთან დავის საბაბს. კონფლიქტში უნებლიეთ მეც აღმოვჩნდები ხოლმე ჩათრეული, თუმცა ბუნებით უკონფლიქტო ვარ, უცნობ ადამიანებთან, ხალხის თვალწინ ჩხუბი კი მით უმეტეს არ მიყვარს. როგორ მოვიქცე? თიკა, 25 წლის
როგორც ჩანს, მეგობარი თქვენით მანიპულირებს, "მხარდამჭერთა გუნდად" გიყენებთ - როცა მის გვერდით ხართ, ისე გამოდის, რომ პრეტენზიას არა ერთი, არამედ ერთდროულად ორი კლიენტი გამოთქვამს. შეეცადეთ დაარღვიოთ ჩვეული სცენარი და კონფლიქტი სათავეშივე აღკვეთოთ - მოხვიეთ დაქალს ხელი მხრებზე და სთხოვეთ, დასვენება არ ჩაიშხამოს. ქრონიკული უკმაყოფილება, როგორც წესი, ემოციურ სიცარიელეს უკავშირდება. თუ მეგობრისადმი მეტ სითბოს გამოიჩენთ, შესაძლოა, ამით სულიერი წონასწორობის აღდგენაში დაეხმაროთ.
ტრადიციულ ოჯახში გავიზარდე. დედა მამაჩემის მშობლებს ყოველთვის ასე მიმართავდა: "დედა", "მამა". მაგრამ როცა ჩემს მამამთილს "მამა" დავუძახე, სახეზე გაკვირვება და თითქოს წყენაც კი აღებეჭდა. ისე შემეშინდა, რომ მას შემდეგ ვცდილობ, საერთოდ აღარ მივმართო... ანუკა, 23 წლის
როგორც ჩანს, მამამთილთან ჯერ არც ისე თბილი და ახლო ურთიერთობა გაქვთ. "მამას" დაძახებით კი თითქოს ის საზღვარი დაარღვიეთ, სადამდეც ყველას არ უშვებს. თუ გსურთ, მისი გულისკენ მიმავალი გზა იპოვოთ, იყავით ტაქტიანი, ნუღარ მოახდენთ მის იგნორირებას, დაძლიეთ შიში, მიმართეთ ბატონობით, გააცნობიერეთ, რომ ის ჩვეულებრივი ადამიანია, რომელსაც ნაკლოვანებებიც აქვს და თავისი პატარა სისუსტეებიც. თუ ამ სისუსტეებს შეისწავლით, გასაღებსაც მოარგებთ. რთულ სიტუაციაში კი მუდამ გქონდეთ მეუღლის იმედი.
სიმაღლის შიში ძალიან მირთულებს ცხოვრებას. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. სიმაღლისა ისე მეშინია, რომ როცა ფანჯრების გასაწმენდად ვემზადები, მაშინაც კი ნამდვილი ისტერიკა მემართება. ლაშქრობასა და ექსკურსიაზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია - სიმაღლიდან გადმოვიხედავ თუ არა, გული მიმდის. სოფიო, 30 წლის
სიმაღლის შიში ფსიქიკური ანომალია კი არა, თვითგადარჩენის ინსტინქტის გამოვლინებაა. ზოგს ეს ინსტინქტი ძლიერად აქვს გამოხატული, ზოგს - უფრო სუსტად. მასთან ბრძოლას ნუ დაიწყებთ, უბრალოდ ისწავლეთ, როგორ აიცილოთ თავიდან სიტუაციები, რომლებშიც სიმაღლის შიში ხელს გიშლით. თუ ფანჯრების გაწმენდა გიჭირთ, სხვას სთხოვეთ. არ შეგიძლიათ იმ ხედებით ტკბობა, კოშკიდან რომ იშლება? - ქალაქი დაათვალიერეთ, მუზეუმები და გალერეები მოინახულეთ, ან წყლის ტრანსპორტით გაისეირნეთ. ნურასოდეს მოუწყობთ გამოცდას საკუთარ თავს, საკუთარ ნერვულ სისტემასა და ფსიქიკას, თავი არიდეთ სიტუაციებს, რომლებიც დისკომფორტს გიქმნით.
გავიგე, რომ ქმარმა მიღალატა, ურთიერთობა დაგვეძაბა, მისი ნდობა დავკარგე. თავდაპირველად განქორწინება მოითხოვა, მერე კი შერიგება მთხოვა. ვაპატიე და შევთავაზე, ცხოვრება, ასე ვთქვათ, სუფთა ფურცლიდან დაგვეწყო, მაგრამ გამუდმებით მღრღნის ეჭვი: ვაითუ კვლავ აქეთ-იქით დაიწყოს თვალების ცეცება? სალომე, 35 წლის
სამწუხაროდ, თქვენი ეჭვი საფუძველს მოკლებული არ არის. რატომ? როცა ქმარს ღალატი აპატიეთ და ცხოვრების სუფთა ფურცლიდან დაწყება შესთავაზეთ, ამით მეუღლეს პასუხისმგებლობა თითქოს თავიდან ააცილეთ. მაშასადამე, თვითონვე უწყობთ ხელს, ყველაფერი ძველებურად გაგრძელდეს. სცადეთ, სერიოზულად ესაუბროთ ქმარს და გაიგოთ, მაინც რა დგას მისი საქციელის უკან. შესაძლოა, შინ რომანტიკა, სინაზე, სითბო და მზრუნველობა აკლდეს და მათ სხვაგან ეძებდეს. გულახდილი საუბარი ყველაფერს ნათელს მოჰფენს.
ყოფილა შემთხვევა, უფროსს უქმე დღეს სამსახურში მისვლა უთხოვია და იძულებული გავმხდარვარ, ავადმყოფი შვილი დედისთვის დამეტოვებინა. შესაძლოა, არასწორად ვიქცევი, მაგრამ მეშინია, უფროსმა არ იფიქროს, რომ უპასუხისმგებლო ვარ და ჩემი ნდობა არ შეიძლება. მაკა, 29 წლის
მიუხედავად იმისა, რომ თავი პასუხისმგებლობის გრძნობით აღსავსე პიროვნებად მიგაჩნიათ, მაინც უფროსის აზრს ეყრდნობით. სცადეთ, სხვა თვალით შეხედოთ მის საქციელს. თუ თქვენი უფროსი გაუთვალისწინებელ ვითარებაში მხოლოდ თქვენ გიხმობთ, ეს იმას ნიშნავს, რომ ერთადერთ სანდო ადამიანად მიაჩნიხართ. შესაძლოა, ეს სასიკეთოდ წაადგეს თქვენს კარიერას, მაგრამ მედლის მეორე მხარეზეც უნდა დაფიქრდეთ - მუშაობის ასეთი რეჟიმი გაიძულებთ, უპასუხისმგებლოდ მოექცეთ საკუთარ შვილს და ჯანმრთელობას. აუცილებელია ისწავლოთ არა მხოლოდ მოვალეობის აღება, არამედ პრიორიტეტების სწორად განაწილება: თუ თქვენ ან თქვენი შვილი ავად ხართ, სამუშაომ უნდა მოიცადოს.