პრობლემები და ფსიქოლოგიური დახმარება
არ შეიძლება, ადამიანი სიცრუეში ცხოვრობდეს. კიდევ ერთხელ გონივრულად გადახედეთ საკუთარ ცხოვრებას, შეაფასეთ განვლილი წლები და ისიც, თუ როგორი იქნება თქვენი მომავალი სრულიად ახალი ყოფა ახალ გარემოში. უმჯობესია, გადაწყვეტილება დროულად მიიღოთ და ქმართან უსიამოვნო საუბრისთვის მოემზადოთ.
ძველ სამსახურში უფროსი ჩემს მიმართ აშკარა ინტერესს იჩენდა. იძულებული გავხდი, სამსახური დამეტოვებინა. სხვა სამუშაო ვიპოვე, სადაც საოცრად მეგობრული კოლექტივია. მაგრამ მგონი პარანოია დამეწყო - თანამშრომლების მეგობრულ ღიმილშიც კი უხამსობა მეჩვენება... როგორ მოვიქცე?
სოფო, 31 წლის
ძველ სამსახურში გათავისუფლების გარდა სხვა გამოსავალი ვერ იპოვეთ, ამიტომ მამაკაცების მხრივ მცირედ ყურადღებასაც კი ქვეცნობიერად სამსახურის დაკარგვის "მაცნედ" აღიქვამთ. დაფიქრდით და განიხილეთ სქესთა შორის კონფლიქტების მოგვარების სხვადასხვა ვარიანტი. ეს შეიძლება იყოს მოურიდებელი თაყვანისმცემლის მასხარად აგდება ან ფლირტის მეგობრულ ურთიერთობაში გადატანა.
ჩემი დედამთილი ჩემს გოგონას უამრავ უსარგებლო ნივთს სჩუქნის. ბავშვი ისე უყვარს, სულს არ დაიშურებს მისთვის, მაგრამ არც ისე დიდი შემოსავალი აქვს, ამიტომ უმეტესად იაფ და უხარისხო ნივთებს ყიდულობს. შინ უკვე ასეთი ტანსაცმლის მთები გვიდგას... ბებიის თანდასწრებით გოგონას მის ნაჩუქარ ტანსაცმელს ვაცმევ, მერე კი ვინახავ და აღარ ვეკარები. როგორ ავუხსნა დედამთილს, რომ ამ უსარგებლო საჩუქრებზე მთელი ხელფასი არ დახარჯოს?
მარი, 28 წლის
შეგიძლიათ, ამ უსარგებლო ხარჯს ბოლო იმით მოუღოთ, რომ სთხოვოთ დედამთილს კონკრეტული (რა თქმა უნდა, არა ძვირფასი) ნივთის შეძენა. ეს შეიძლება იყოს წიგნი, სათამაშო, ნაკრები შემოქმედებითი სამუშაოსათვის, კონსტრუქტორი... მიანიშნეთ, რომ ეს ნივთი ბავშვს ძალიან სჭირდება. ბებია კონცენტრირებული იქნება ამ ნივთზე, მის ფერზე, ზომასა და ფუნქციაზე (ყოველივე ამის შესახებ, ცხადია, თქვენგან მიიღებს კონსულტაციას) და ნაკლებ ყურადღებას მიაქცევს სხვა საბავშვო საქონელს. კიდევ ერთი: როცა ამ მნიშვნელოვან დავალებას მისცემთ, სხვათა შორის შენიშნეთ, რომ მისი ნაჩუქარი ზოგიერთი სამოსი ბავშვს ჯერ კიდევ არ ჩაუცვამს, ამდენად, ახალი არ გჭირდებათ.
დედაჩემს არ მოსწონს ჩემი ჩაცმულობა, მიაჩნია, რომ ცუდი გემოვნება მაქვს. მუდმივმა კრიტიკამ დამღალა. როგორ ავუხსნა დედას, რომ სტილი - ეს ადამიანის პირადი საქმეა, რომ გემოვნება ინდივიდუალურია?
ანი, 21 წლის
ეცადეთ, დედას პატივისცემით მოეპყროთ, მოუსმინეთ მძაფრი ემოციური რეაგირების გარეშე, კრიტიკაზე კი მშვიდად უპასუხეთ: "შენ მიგაჩნია, რომ ეს ტანსაცმელი არ მიხდება, მაგრამ მე ის მომწონს". დედას თქვენთვის მხოლოდ საუკეთესო სურს. უბრალოდ მისი გემოვნება და წარმოდგენები თქვენსას არ ემთხვევა. თაობებს შორის შეხედულებათა კონფლიქტი ყოველთვის არსებობს.
ძალიან სწრაფად მეცვლება განწყობა. ირგვლივ ყველა ცდილობს, ხასიათი შემიწყოს. რა თქმა უნდა, ეს მომწონს, მაგრამ ვგრძნობ, რომ ყველა დავღალე. როგორ მოვერიო თავს, როგორ ვისწავლო სულიერი წონასწორობის შენარჩუნება?
თათია, 28 წლის
იმისთვის, რომ თქვენი განწყობა უფრო მყარი და სტაბილური გახდეს, უნდა იპოვოთ ათვლის წერტილი, რომელსაც შეუსაბამებთ თქვენს ემოციებს. ეს წერტილი შეიძლება იყოს საყვარელი ადამიანების ჯანმრთელობა, ამინდი და უამრავი სხვა რამ. როგორც კი იგრძნობთ განწყობილების ცვლილებას და სევდის მოძალებას, გაიხსენეთ, რომ თქვენთვის ძვირფას ადამიანებს ყველაფერი რიგზე აქვთ, მზე საოცრად ანათებს, მშვენიერი დღე გათენდა, ესე იგი უგუნებობის საბაბი არ გაქვთ და შეგიძლიათ, სიცოცხლით იხაროთ.
არ შემიძლია, ერთი რამ ვაკეთო - ერთდროულად რამდენიმე საქმეს უნდა შევეჭიდო. ალბათ, იულიუს ცეზარის სინდრომი მაქვს... სამსახურში ისეთი დატვირთული ვარ, სადილისთვისაც კი ვერ ვიცლი, ამიტომ მანიკიურს ტელეფონით საუბრისას ვიკეთებ. შინაც იგივე გრძელდება: ერთდროულად ვრეცხავ სარეცხს, ვაკეთებ სადილს, ტელეფონითაც ვსაუბრობ და ბავშვს საშინაო დავალების შესრულებაშიც ვეხმარები. ათი წუთიც კი არ შემიძლია მშვიდად ჯდომა. ეს ყველას აღიზიანებს, მათ შორის - მეც. მინდა, ყველაფერი რაც შეიძლება სწრაფად გავაკეთო, მაგრამ გამომდის პირიქით...
ანა, 42 წლის
ჭეშმარიტად, ცხოვრების სწრაფი ტემპი ჩვენი დროის ერთ-ერთი ნიშანია. სწრაფი რეაგირების უნარი, "აკეთო ყველაფერი და უცებ", დღეს პროფესიონალიზმისა და კომპეტენტურობის ნიშნად მიიჩნევა. სწრაფი ხარ? - ესე იგი თანამედროვე ხარ. ეს თქვენი ისტორიის სოციალური შრეა. მომდევნო შრე კი ადამიანური ურთიერთობაა. თქვენ ძალიან მოკლე ხანში ბევრ ხალხთან ასწრებთ ურთიერთობას, რაოდენობის საფასურს კი, ჩვეულებრივ, ხარისხით ვიხდით. მაგრამ ერთია სამსახური, მეორე - სახლი. შესაძლოა, თქვენს ახლობლებს თქვენთან სიახლოვე აკლდეთ. თუ კიდევ ერთი საფეხურით წინ წაიწევთ, საკუთარი "მე"-ს სამყაროში აღმოჩნდებით. წარმოიდგინეთ, რომ პაუზა გააკეთეთ, თუნდაც ცოტა ხნით. ჩვეულებრივ, ადამიანები სკეპტიკურად ეკიდებიან მსგავს ფრაზებს: "არ მცალია, ბავშვი უნდა ვამეცადინო, მშობლები უნდა მოვინახულო, სადილი უნდა მოვამზადო..." რა თქმა უნდა, ამას აქვს საფუძველი... ამ დაუსრულებელი "უნდას" მიღმა გლობალური მოუსვენრობა და შფოთვა იმალება. წარმოუდგენელია ცხოვრების ამ მჩქეფარე ნაკადიდან ამოვარდნა - ვაითუ უცებ აღმოჩნდეს, რომ არავის უყვარხარ, არავის სჭირდები... საკუთარ თავს უამრავ საქმეს ვუგონებთ, რომლებიც ჩვენს ცხოვრებას მართავენ. საინტერესოა, რა შეიცვლება, თუ "გაიხსენებთ", ვინ არის სინამდვილეში მთავარი...
მაქვს ეჭვი, რომ ჩემს დაქალს ჩემი შეყვარებული მოსწონს. ჩემი შეყვარებული მის მიმართ ინტერესს თითქოს არ იჩენს, მაგრამ მე მაინც ვნერვიულობ. არ ვიცი, გავწყვიტო თუ არა ჩემს დაქალთან ურთიერთობა, თუმცა ამ ნაბიჯის გადადგმა ძალიან გამიჭირდება, რადგან ბავშვობიდან ვმეგობრობთ. მირჩიეთ, როგორ მოვიქცე.
ირინკა, 18 წლის
თუ დაქალი გაძლევთ საბაბს, რომ დაეჭვდეთ მის წესიერებაში, მაგალითად, ეკეკლუცება ან თქვენზე ეჭორავება თქვენს შეყვარებულს, ალბათ მოგიწევთ თქვენი ურთიერთობის გადახედვა. მაგრამ იმისთვის, რომ შეყვარებული სიმპათიურ გოგონებს მოარიდოთ, მეგობრობის გაწირვა არ ღირს. უმჯობესია აგრძნობინოთ დაქალს, რომ იცით მისი გრძნობების შესახებ, თანაუგრძნობთ მას და მზად ხართ, გააკეთოთ ყველაფერი, რომ ისინი ერთმანეთს იშვიათად შეხვდნენ.