მარიამ ფოლადაშვილი

მდგომარეობა ყელის სტრეპტოკოკულ ინფექციაზე საპასუხო რეაქციაა.

რევმატული ცხელების სიმპტომები შეიძლება განსხვავებული იყოს და დამოკიდებულია იმაზე, თუ სხეულის რომელი ნაწილია ანთებით დაზიანებული. როგორც წესი, სიმპტომები იწყება ყელის ინფექციის გაქრობიდან რამდენიმე კვირაში.

რევმატული ცხელების განვითარების რისკ-ჯგუფს წარმოადგენენ ბავშვები 5-დან 14 წლამდე და 40 წელს გადაცილებული პირები.

რევმატული ცხელება უარყოფით გავლენას ახდენს გულზე, სახსრებზე, ნერვულ სისტემაზე და კანზე.

რევმატული ცხელების ყველაზე ხშირი სიმპტომებია:

• სახსრების ტკივილი და ცხელება - ყველაზე ხშირი პირველი სიმპტომებია. ერთი ან რამდენიმე სახსარი უცბად ხდება მტკივნეული და შეხების დროს მგრძნობიარე. ისინი შეიძლება იყოს წითელი, ცხელი და შესივებული და შეიცავდნენ სითხეს. შეიძლება დაზიანდეს მხრები, მენჯის, ხელის და ფეხის წვრილი სახსრები.სახსრების ტკივილი შეიძლება იყოს მსუბუქი ან ძლიერი და გაგრძელდეს 2-4 კვირა. რევმატული ცხელება არ იწვევს სახსრის გრძელვადიან დაზიანებას.
• გულმკერდის ტკივილი ან გულისცემის აჩქარება, რაც გამოწვეულია გულის ანთებით (კარდიტი) - შეიძლება განვითარდეს გულის უკმარისობა,ხშირად,რევმატულ ცხელებას თან ერთვის დაღლილობა, სუნთქვის გაძნელება, გულისრევის შეგრძნება, ღებინება, მუცლის ტკივილი, წყვეტილი და მშრალი, არაპროდუქტიული ხველა.მწვავე პროცესებმა შეიძლება სერიოზულად დააზიანოს გულის სარქველები
• უნებლიე უკონტროლო მოძრაობები;
• გამონაყარი;
• კანქვეშა პატარა კვანძები (ნოდულები)

რევმატული ცხელების მქონე ადამიანები გამოჯანმრთელდებიან, მაგრამ მცირე პროცენტში გული მუდმივად რჩება დაზიანებული.

რევმატული ცხელების პრევენციის საუკეთესო გზა ყელის სტრეპტოკოკული ინფექციის სწრაფი და სრულყოფილი ანტიბიოტიკოთერაპიაა. სასურველია წოლითი რეჟიმის დაცვა, განსაკუთებით მაშინ, როდესაც ანთება გულშია.

რევმატული ცხელების მკურნალობას აქვს სამი მიზანი: ნებისიმიერი ნარჩენი სტრეპტოკოკული ინფექციის ელიმინაცია; ანთების შემცირება, განსაკუთრებით სახსრებსა და გულში და, შესაბამისად, სიმპტომების კლება; ფიზიკური აქტივობის შეზღუდვა, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს ანთებითი სტრუქტურების გაძლიერება.