ღვიძლის დაზიანების სიმპტომები
თუმცა, როგორც ბრიტანელი სპეციალისტები აღნიშნავენ, შორსწასულ შემთხვევებში ამ ორგანოს ფუნქციათა დარღვევები განსაკუთრებულად აშკარავდება.
ცხიმოვანი ჰეპატოზი, ანუ ღვიძლის არაალკოჰოლური ცხიმოვანი დაავადება, არის პათოლოგია, რომლის დროსაც ღვიძლში ცხიმის (განსაკუთრებით ტრიგლიცერიდების) ჭარბად დაგროვება ხდება.
ნორმის დროს ღვიძლში ცხიმის გარკვეული რაოდენობაა, პათოლოგიური ფაქტორების მოქმედების შედეგად კი ბალანსი ცხიმების სინთეზსა (წარმოქმნას) და უტილიზაციას შორის ირღვევა. ტრიგლიცერიდების შემცველობამ ღვიძლის არაალკოჰოლური ცხიმოვანი დაავადების დროს შესაძლოა ორგანოს მასის 40%-საც კი მიაღწიოს, მაშინ როცა ნორმის დროს დაახლოებით 5%-ია.
ბრიტანელი სპეციალისტების დაკვირვებით, ცხიმოვანი ჰეპატოზით დაავადებულებს ადრეულ სტადიებზე არანაირი სიმპტომი არ აღენიშნებათ, ციროზის განვითარების დაწყებისას კი იმდენად აშკარად ვლინდება, რომ შეუიარაღებელი თვალითაც კი ჩანს.
ციროზის განვითარებაზე მიანიშნებს ცხვირიდან სისხლდენები და შეყვითლებული თვალები. პაციენტის კანი (განსაკუთრებით, ქოლესტატიკური ციროზის დროს) მოყვითალო ფერისაა. სიყვითლე ციროზის პათოლოგიური პროცესის კვალად სულ უფრო პროგრესირებს. კანისა და სკლერების სიყვითლე, მუქი შარდი, თეთრი განავალი ღვიძლის მიერ გამომუშავებული ნაღვლის ნაკადის (მისი გადაადგილების) დარღვევის მანიშნებელია.
მოგვიანებით სტადიაზე ღვიძლში მიმდინარე პათოლოგიურ ძვრებს საჭმლის მომნელებელ ტრაქტში მიმდინარე დარღვევებიც ემატება. ვლინდება ღებინება სისხლიანი შიგთავსით, დიარეა, თეთრი განავალი, საკვების აუტანლობა.
ყრუ ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა არეში ციროზის კლასიკური სიმპტომია. ამ სიმპტომის აღმოცენება ორგანოს ზომის მატებასთან არის დაკავშირებული.
საყურადღებოა ასევე კანის ქავილი, რომელიც ზოგჯერ აუტანელი ხდება. მიზეზი ხშირად ნაღვლის მჟავების კანქვეშ დაგროვებაა. სწორედ ეს მჟავები აღიზიანებს რეცეპტორებს და დასაბამს აძლევს ქავილს. როდესაც ღვიძლი ნორმალურად ვერ ფუნქციობს, ჰორმონები ცუდად უტილიზდება და იწყება კანქვეშა სისხლძარღვების გაფართოება. ვლინდება სისხლძარღვოვანი ვარსკვლავები. კიდევ ერთი სიმპტომია ქსანტელაზმები – მოყვითალო ფოლაქები ქუთუთოებზე, კანქვეშ ქოლესტერინის ჩალაგების გამო.