ნეიტროფილების დაბალი დონე, შესაძლოა, ვირუსულ ინფექციაზე ან ვიტამინ B12-ის უკმარისობაზე მიგვანიშნებდეს
- ლეიკოციტების სხვადასხვა ნაირსახეობას, გრანულოციტებს (ნეიტროფილები), ეოზინოფილებს, ბაზოფილებს, ლიმფოციტებსა და მონოციტებს, იმუნური სისტემის მუშაობაში სპეციფიკური როლი აკისრია. იქნებ თითოეულის დაქვეითების მიზეზებზე ცალ-ცალკე გვესაუბროთ...
- ნეიტროფილების ფუნქცია ინფექციასთან ბრძოლა (გარდა ვირუსულისა), არასპეციფიკური დაცვა (იმუნიტეტი) და ორგანიზმიდან საკუთარი დაღუპული უჯრედების მოცილებაა. ნორმაში ისინი ლეიკოციტების საერთო რაოდენობის 45-75%-ს შეადგენენ. ნეიტროპენიაზე მაშინ ვლაპარაკობთ, როდესაც სისხლში მათი რაოდენობა 2500-ზე ნაკლებია. ამის მიზეზი შესაძლოა იყოს ზოგიერთი ვირუსული და ქრონიკული ინფექცია (მუცლის ტიფი, ბრუცელოზი, რიკეტსიოზი, მალარია, მიკოზი), განსაკუთრებით - ხანდაზმულებში, ძვლის ტვინის პათოლოგია, ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია, ჰიპოპიტუიტიზმი, ღვიძლის ციროზი, აპლაზიური ანემია და იმუნიტეტის გენეტიკური დარღვევა, აუტოიმუნური ლიმფომა, ზოგიერთი მედიკამენტი (ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ანტიბიოტიკები, ქიმიოთერაპიული და იმუნოდეპრესიული პრეპარატები), ვიტამინ B12-ის უკმარისობა.
ეოზინოფილები პარაზიტულ ინვაზიებსა და ალერგიასთან ბრძოლაში მონაწილეობენ. მათი რიცხვი ლეიკოციტების საერთო რაოდენობის 0,5-6%-ია. ეოზინოპენიის დროს ეოზინოფილების რაოდენობა 50მკლ-ზე ნაკლებია. ასეთი რამ ხდება მწვავე რევმატიზმისა და მშობიარობის დროს, კიდევ უფრო ხშირად - ალერგიული რეაქციებისა და პარაზიტული დაავადებების დროს. ეოზინოფილების კლება ასევე ახასიათებს მიოკარდიუმის ინფარქტის, შოკის, დამწვრობის, პიოგენური (ჩირქოვანი) ინფექციის, ტრავმის, მწვავე აპენდიციტის, სეფსისის ადრეულ სტადიას, ქირურგიული ოპერაციის შემდგომ პერიოდს. მისი გამოწვევა კორტიკოსტეროიდებს და ზოგიერთ სხვა მედიკამენტსაც შეუძლია.
ბაზოფილები ქსოვილებში გადადიან და პასუხს აგებენ ჰისტამინის გამოყოფაზე (ჰისტამინი ნივთიერებაა, რომელზეც არის დამოკიდებული ორგანიზმის ჰიპერმგრძნობელობა საკვების, წამლების და სხვათა მიმართ). ნორმაში ლეიკოციტების საერთო რიცხვის 0-2%-ს შეადგენენ. მათი დაქვეითება ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციაზე, ორსულობაზე, ოვულაციაზე, სტრესსა და მწვავე ინფექციაზე მიგვანიშნებს. ბაზოპენიას ცალკე აღებულს კლინიკური მნიშვნელობა არ გააჩნია.