ნანა კალანდაძე

.

ბავშვებთან მათი განრისხებული დედები მიიჭრნენ. მისვლა ნაცემი ყაჩაღანას დედამ დაასწრო და დაუყოვნებლივ დაუბრუნა ხურდა სატვირთო მანქანის მფლობელს. მერე კი კონფლიქტი მშობლების დონეზე გაგრძელდა... ასეთ დროს ვინც უფრო ხმამაღლა დაიკივლებს, გამარჯვებაც მას რჩება. ყველაფერი კი იმით მთავრდება, რომ ავად სახსენებელი სათამაშო მანქანა მფლობელის ფეხებთან დაეხეთქება, მოწინააღმდეგე მხარე დემონსტრაციულად ტოვებს სათამაშო მოედანს და სახლს მიაშურებს, ხოლო თუ ნაცემი ბავშვის დედა ღვარძლიანი აღმოჩნდა, ეს შემთხვევა დიდხანს არ მოასვენებს ბრძოლის გამჩაღებელს.

ასეთი რამ ალბათ ყველა ეზოში ხდება. როგორ მოვიქცეთ უფროსები, რომ არც საკუთარ თავს მივაყენოთ ტრავმა და არც პატარებს - მათ ხომ უსიამოვნო შთაბეჭდილებები დიდხანს მიჰყვებათ? როგორ ვასწავლოთ პატარას კონფლიქტიდან გამოსავლის პოვნა?

• კონფლიქტის მიზეზი

ბავშვებს შორის კონფლიქტი ძალიან სწრაფად იფეთქებს ხოლმე. მათთვის ჩხუბი ურთიერთობის ისეთივე საშუალებაა, როგორიც თამაში. 3-3,5 წლის ბავშვებმა ერთად თამაში ჯერ არ იციან, ამიტომ მათი ურთიერთობა ქვიშის მოედანზე მხოლოდ სათამაშოების გაცვლით შემოიფარგლება. ნებისმიერი ბავშვისთვის ყველაზე სასურველი და სანატრელია ის სათამაში, რომელსაც სხვის ხელში ხედავს, ამიტომ სათამაშო მოედანი პოტენციურად კონფლიქტური ადგილია.

ყველა ოჯახს თავისი წესები აქვს. ზოგან მიღებულია, ერთი კანფეტიც კი გაინაწილონ, ზოგან - გაუფრთხილდნენ საკუთარ ნივთებს და უცხოს არ ჩაუგდონ ხელში. სხვადასხვა ოჯახებში აღზრდილი ბავშვები, ბუნებრივია, სხვადასხვანაირად იქცევიან და ეს სავსებით საკმარისია, რომ გაუგებრობამ იჩინოს თავი. ამიტომ საბავშვო მოედნებზე სტიქიურად მყარდება ქცევის თავისებური წესები.

სამ წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია ეს წესი: მოედანზე ყველა სათამაშო საერთოა. ცოდვად არ ჩაგეთვლებათ, თუ მას ხშირ-ხშირად გაუმეორებთ საკუთარ შვილსაც და სხვებსაც, განსაკუთრებით მაშინ, თუ ბავშვი ძუნწობს და სათამაშოებს არავის ათხოვებს.

მნიშვნელოვანია ნივთების შერჩევაც. თუ ბავშვს ეზოში ჩააქვს ძვირფასი, სიყვარულით შერჩეული ნივთები, ის ვერ დათმობს მათ. ამიტომ ზოგიერთ დედას ეზოსთვის განკუთვნილი სათამაშოები ცალკე აქვს გადაწყობილი.

მეორე წესი: კონფლიქტები უნდა მოაგვარონ ბავშვებმა და მხოლოდ მაშინ, თუ არ გამოსდით, ჩაერიონ საქმეში მშობლები. თუ დედა დაჩივლებისთანავე მიიჭრა დასახმარებლად, ბავშვი ვერც ურთიერთობას ისწავლის და ვერც კონფლიქტების მოგვარებას.

• 4 ნაბიჯის წესი

როგორ მოვიქცეთ, თუ ბავშვების კონფლიქტი ხელჩართულ ჩხუბში გადაიზარდა? უპირველეს ყოვლისა, დავმშვიდდეთ და ყველას ცემისა და დატუქსვის სურვილს მოვერიოთ. ბავშვური კინკლაობა ნორმაა, ჩვენი ამოცანა კი ის არის, ისინი პედაგოგიური მიზნით გამოვიყენოთ.

• • ნაბიჯი 1: გამოიყვანეთ ბავშვი საომარი მოქმედების ზონიდან;
  • ნაბიჯი 2: ჩაიმუხლეთ, რათა თქვენი თვალები ბავშვის თვალების დონეზე აღმოჩნდეს;
  • ნაბიჯი 3: მშვიდად, მარტივი სიტყვებით აუხსენით, რამ გამოიწვია ჩხუბი;
  • ნაბიჯი 4: დაეხმარეთ ბავშვს კონფლიქტის კონსტრუქციულად მოგვარებაში.