ლალი ჩხიკვაძე

- როდის დაისმის სტენტის ჩადგმის საკითხი და როდის არის საჭირო შუნტირება?

- როდესაც არჩევანი კეთდება მედიკამენტურ თერაპიას, ანგიოპლასტიკასა და აორტოკორონარულ შუნტირებას შორის, აუცილებლად უნდა გავითვალისწინოთ, რომელი და რამდენი კორონარული არტერიაა დაზიანებული, რა ხარისხისაა დაზიანება, რამდენად დიდია იშემიზებული მიოკარდიუმის ფართობი, როგორია პაციენტის რისკი და მოსალოდნელი პროგნოზი.

აორტოკორონარული შუნტირება ნაჩვენებია:

• მარცხენა მთავარი კორონარული არტერიის დიამეტრის 50%-ზე მეტით შევიწროებისას;
• მარცხენა კორონარული არტერიების დიამეტრის პროქსიმულად 50%-ზე მეტით შევიწროებისას;
• 2-3 სისხლძარღვის დაზიანებისას მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციით/გულის უკმარისობით/ დიაბეტით;
• დარჩენილი გამავალი არტერიის 50%-ზე მეტით შევიწროებისას;
• , როდესაც მიოკარდიუმის იშემიის ფართობი დიდია (10%-ზე მეტი).

კორონარული ანგიოპლასტიკა რეკომენდებულია:

• კორონარული არტერიების შედარებით ნაკლები ხარისხის შევიწროებისას;
• მაშინ, როდესაც მიოკარდიუმის იშემიის ფართობი 10%-ზე ნაკლებია;
• ოპტიმალური მედიკამენტური თერაპიის ფონზე ვერ ხერხდება გიდ-ის გამოვლენის შემცირება ან პაციენტს აქვს მიოკარდიუმის ინფარქტი და დაზიანებულ არტერიებთან მიდგომა ანატომიურად შესაძლებელია.

წაიკითხეთ სრულად