უნდა ვაღიაროთ, რომ ცხოველთა დაავადებების უმრავლესობის დიაგნოსტიკა და მკურნალობა ვეტერინარის კომპეტენციას, მის პროფესიულ გამოცდილებას მოითხოვს. სწორედ პროფესიონალის ცოდნაა აუცილებელი დაავადებების მკურნალობისათვის. ვეტერინარის კონსულტაციის გარეშე მკურნალობა შესაძლოა ცხოველის მდგომარეობის გააუარესებით დასრულდეს. ამ შემთხვევაში აუცილებელი გახდება სპეციალისტთან მისვლა, დაავადების შორსწასული და გართულებული შემთხვევების მკურნალობა კი არა მარტო რთულია, არამედ გაცილებით მეტ დროსა და წამალს მოითხოვს და, შესაბამისად, მკურნალობის ხარჯიც მეტია. ამავე დროს, შორსწასული და გართულებული დაავადების შედეგი შესაძლოა სავალალო აღმოჩნდეს - ცხოველი ვერ გადავარჩინოთ.

მრავალ ცივილიზებულ ქვეყანაში ცოფის საწინააღმდეგო აცრას კანონი ითხოვს და თუ ცხოველი არ ავცერით, კანონის წინაშე მოგვიწევს პასუხისგება. ამას ახსნაც აქვს - იმ შემთხვევაშიც კი, როცა ცხოველი არ ტოვებს სახლს და მხოლოდ აივანზე გადის (რაც მხოლოდ თეორიულად არის შესაძლებელი), არ არის გამორიცხული მისი დასნებოვნება ცოფით. ამ შემთხვევაში დაავადების გადამტანად შესაძლოა ღამურა მოგვევლინოს. გარდა ამისა, წარმოუდგენელია, ცხოველი არ გავიყვანოთ ეზოში, სადაც მას, გვინდა თუ არა, მაინც ექნება კონტაქტი ეზოს უპატრონო ძაღლებთან, ისინი კი ცოფის პოტენციური გადამტანები არიან. ცოფთან ერთად მნიშვნელოვანია ცხოველის აცრა სხვა ინფექციური დაავადებების წინააღმდეგაც. ინფექციური დაავადებებით დასნებოვნების რისკი მაშინაც კი არსებობს, როცა ცხოველი ოთახს არ ტოვებს. დაავადების გამომწვევი მრავალი აგენტი ოთახში შესაძლოა ჩვენს ფეხსაცმელებს შემოჰყვეს.

ეს მცდარი აზრია. სქესობრივი მომწიფების მიღწევის შემდეგ არაკასტრირებული ცხოველები აუცილებლად შეჯვარდებიან, თუნდაც ერთი და იმავე წყვილის შთამომავლები იყვნენ. ამ შემთხვევაში თავს იჩენს რამდენიმე პრობლემა. პირველი - არასასურველი ლეკვები თუ კნუტები. მეორე - ახლო ნათესავთა შეჯვარების შედეგად დიდია მემკვიდრეობითი დაავადებების გამომჟღავნების ალბათობა. ასე რომ, ვიდრე ცხოველს ექვსი თვე შეუსრულდება, აუცილებელია იზრუნოთ მის სტერილიზაციაზე.

საზოგადოდ, ცხოველებს არ ახასიათებთ მსგავსი შურისძიება. უბრალოდ, ისინი ცდილობენ ასეთი ფორმით მონიშნონ თავიანთი ტერიტორია მაშინ, როდესაც რაიმე საფრთხეს გრძნობენ. უმეტესად კი მსგავსი უდისციპლინო საქციელის მიზეზი ჯანმრთელობის პრობლემაა, მაგალითად, კენჭები ან ქვიშა შარდის ბუშტში, საშარდე სისტემის ინფექცია, შაქრიანი დიაბეტი ან თირკმელების უკმარისობა. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, თუ კატა უადგილო ადგილზე შარდავს, დროა ვეტერინარს მივმართოთ.

სინამდვილეში ძაღლსა და კატას გულის შეტევა ან ინფარქტი არ ემართებათ, თუმცა არსებობს გულის სხვა დაავადებებიც, რომლებიც შესაძლოა ცხოველის სიკვდილის მიზეზადაც კი იქცეს. თუ შეამჩნიეთ, რომ ძაღლს სუნთქვა უჭირს ან ძლიერ ახველებს, აუცილებლად მიმართეთ ვეტერინარს.

სინამდვილეში სულაც არ არის საჭირო, უარი ვთქვათ ოთხფეხა მეგობარზე. ცნობილია, რომ კატებს მაინცდამაინც არ უყვართ ახალშობილებთან ურთიერთობა, თუმცა სიფრთხილე მაინც საჭიროა - არ არის გამორიცხული, კატა რძის სურნელმა მიიზიდოს, მოზრდილმა ბავშვმა კი შესაძლოა ფისოს კუდში ჩაავლოს ხელი და გააღიზიანოს. გარდა უშუალოდ ბავშვთან დაკავშირებული პრობლემებისა, კატას ტოქსოპლაზმოზის წყაროდაც მიიჩნევენ. სპეციალისტები გვირჩევენ, დაავადების თავიდან ასაცილებლად კატის ადგილსამყოფელის დალაგებისას ხელთათმანები ჩავიცვათ, ხოლო ორსულობის პერიოდში ეს მისია სხვას დავაკისროთ.

სინამდვილეში ძაღლები გალიას აღიქვამენ არა საპყრობილედ, არამედ თავშესაფრად, თუმცა თავდაპირველად აუცილებელია მიჩვევა, რათა ძაღლმა ის თავის ტერიტორიად აღიქვას. ძალიან დიდი ხნით ძაღლის გალიაში გამომწყვდევა კი მართლაც არ არის რეკომენდებული.

სინამდვილეში კატას, რომელსაც მაღალი ხარისხის სპეციალური საკვებით უმასპინძლდებიან, სულაც არ სჭირდება დანამატები (გამონაკლისია ქორფა ბალახი). კნუტებს მართლაც უყვართ რძე, მაგრამ როცა იზრდებიან, ორგანიზმი რძის შაქარს - ლაქტოზას - სათანადოდ ვეღარ ითვისებს, რის გამოც რძე საკმაოდ ძნელი მოსანელებელი ხდება. ამის გამო კატებს, რომლებიც რეგულარულად სვამენ რძეს, ხშირად აქვთ კუჭ-ნაწლავის პრობლემები.