ნინო ჩარგეიშვილი

ყველაზე ხშირია წვივ-ტერფის სახსრის მყესის (ეს შეიძლება გამოიწვიოს მკვეთრმა მოძრაობამ, მაგალითად, ფეხის უხერხულად შემობრუნებამ) და სხივ-მტევნის სახსრის მყესის (ვითარდება მაშინ, როდესაც ადამიანი ვარდება წინ გაწეულ მტევანზე) დაჭიმვა.პირველი დახმარება მყესის დაჭიმვის დროს:

ტრავმირებული სახსრის არეში დაადეთ მჭიდრო ნახვევი, მაგრამ მეტისმეტად არ მოუჭიროთ, რათა არ შეწყდეს სისხლის მიწოდება. ამ მიზნით უმჯობესია გამოიყენოთ ელასტიკური ბინტი, მაგრამ სახელდახელოდ შეგიძლიათ მოიშველიოთ შარფი, თავსაფარი და სხვა. თუ დაშავებულს ფეხი დაუბუჟდა, აუცილებელია ნახვევის მოშვება.

1. ტრავმიდან პირველი 2 საათის განმავლობაში ტრავმირებულ არეზე დაადეთ ცივი ნივთი, მაგალითად, ცივ წყალში დასველებული პირსახოცი, ცივი წყლით ავსებული პლასტმასის ბოთლი ან ყინულიანი პაკეტი. მეორე დღეს ყინულის დადება საჭირო აღარ არის. უმჯობესია თბილი აბაზანა და მალამოს, მაგალითად, ჰეპარინის წასმა. ის ფრთხილად უნდა შეაზილოთ კანში დღეში 2-3-ჯერ;
2. მიეცით პაციენტს ტკივილგამაყუჩებელი საშუალება;
3. თუ ტკივილი და შეშუპება ძლიერადაა გამოხატული, მაშინ უნდა უზრუნველყოთ დაზიანებული სახსრის სრული უმოძრაობა. ამისათვის არტაშნის დადება გახდება საჭირო. არტაშნად შეგიძლიათ გამოიყენოთ სახაზავი, ფიცარი ან სხვა. ის უნდა დაადოთ პაციენტს კიდურზე, დაზიანებული სახსრის მიმდებარე ორივე გვერდითა ზედაპირზე და დააფიქსიროთ სახვევით ისე, რომ სახსარში მოძრაობა შეუძლებელი იყოს;
4. აუცილებლად უნდა მიმართოთ ტრავმატოლოგს, რადგან მყესის დაჭიმვას შეიძლება ახლდეს ამოვარდნილობა და მოტეხილობაც კი, რასაც მხოლოდ რენტგენოლოგიური კვლევა გამოავლენს და სერიოზული სამედიცინო ჩარევა იქნება საჭირო.