ნერვული ბულიმია - მკურნალობა და სიმპტომები
მკურნალობის გარეშე, ის შეიძლება სიცოცხლისთვის საშიშ მდგომარეობას წარმოადგენდეს. ნერვული ბულიმიით დაავადებული ადამიანი მოკლე დროში ჭამს დიდი რაოდენობით საკვებს.
რა არის ნერვული ბულიმია?
ამ მდგომარეობას ორი ძირითადი სიმპტომი აქვს. პირველი, როგორც უკვე აღინიშნა, გულისხმობს რეგულარულად დიდი რაოდენობით საკვების მიღებას. ამ პერიოდის განმავლობაში ადამიანმა შეიძლება იგრძნოს, რომ მას ჭამის შეწყვეტა არ შეუძლია. აქედან გამომდინარე ბულიმიის მქონე პაციენტს შეიძლება აწუხებდეს ჭარბი წონა და მასთან დაკავშირებული პრობლემები. ყოველივე ეს კი შემდგომში თავს იჩენს შემდეგი ნიშნებით:
- მტვრევადი ფრჩხილები
- მშრალი თმა და კანი
- სისუსტე
- დაღლილობა
- სტომატოლოგიური პრობლემები
- არარეგულარული მენსტრუაცია
- გადიდებული ლიმფური კვანძები
- ნაწლავებთან დაკავშირებული პრობლემები
- ყელის ტკივილი
- თირკმელების პრობლემები
- კუნთის სპაზმები
- ელექტროლიტური დისბალანსი, რაც ზრდის გულის შეტევის ან ინსულტის რისკს
- გულის პრობლემები
- მძიმე დეჰიდრატაცია
- კრუნჩხვები
ბულიმია მოიცავს სხვა ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემებსაც, როგორიცაა შფოთვა ან დეპრესია. მკურნალობის გარეშე ესეც გამოიწვევს გართულებებს.
არსებობს ნიშნები, რომლებიც მიუთითებს ადამიანს, რომ მას აქვს ბულიმია
- ზედმეტი შეშფოთება წონის დაკლებასთან, დიეტასთან და საკვების კონტროლთან დაკავშირებით
- ხშირი ღებინების ნიშნები
- ბულიმიით დაავადებულ ადამიანს ურჩევნია მარტო ჭამა
- ადამიანმა შეიძლება იცოდეს, რომ პრობლემა აქვს, მაგრამ მას არ სურს, ან/და არ შეუძლია ვინმესთან საუბარი
მკურნალობა
ბულიმიის მკურნალობას შეიძლება დიდი ხანი დასჭირდეს. მკურნალობა მოიცავს კვების კონტროლს და შესაძლოა მედიკამენტებს.
მკურნალობის დაწყებამდე, აუცილებელია, რომ ადამიანმა სწორად გააცნობიეროს პრობლემები, ასევე ის, რომ რაც უფრო ადრე დაიწყებს მკურნალობას, მით უფრო მალე დაამარცხებს ამ დაავადებას და სიცოცხლისთვის საფრთხესაც აღარ წარმოადგენს.
აღსანიშნავია, რომ ბევრი ადამიანი გამოჯანმრთელდა ამ ნერვული და კვებითი აშლილობისგან. პაციენტმა უნდა იცოდეს,რომ მკურნალობას დიდი დრო სჭირდება და შესაძლოა სირთულეებთან იყოს დაკავშირებული.
ექიმებმა ზუსტად არ იციან, რატომ ვითარდება ბულიმია. ის შეიძლება წარმოიშვას გენეტიკური, ბიოლოგიური, ფსიქოლოგიური, სოციალური და ქცევითი ფაქტორების შედეგად.