განგაშის სიგნალი: მუცლის ტკივილი, რომელიც სასწრაფო ოპერაციას საჭიროებს
ხშირად პაციენტებს უჭირთ გარჩევა, როდის არის საკმარისი სახლის პირობებში მკურნალობა და როდისაა აუცილებელი სასწრაფო ქირურგიული ჩარევა.
ამ მნიშვნელოვან თემაზე ვესაუბრეთ ავერსის კლინიკის ზოგად ქირურგს, ონკოქირურგ ბადრი ქობალავას.
- ბატონო ბადრი, რამ შეიძლება გამოიწვიოს მუცლის ტკივილი?
- მუცლის ტკივილის გამომწვევი მიზეზები ბევრია, თუმცა, პოტენციური სიმძიმისა და საჭირო მკურნალობის მიხედვით, შეიძლება სამ ძირითად კატეგორიად დაიყოს:
ა. ქირურგიული (მწვავე, გადაუდებელი) მიზეზები
ეს არის მდგომარეობები, რომლებიც დიაგნოზის დადასტურების შემთხვევაში, ხშირად, სასწრაფო ქირურგიულ ჩარევას საჭიროებენ.
- მწვავე აპენდიციტი - ახასიათებს ტკივილი, რომელიც ხშირად იწყება ჭიპის გარშემო და შემდეგ გადაინაცვლებს მარჯვენა ქვედა კვადრატში.
- მწვავე კალკულოზური ქოლეცისტიტი ანუ ნაღვლის ბუშტის ანთება - ამ დროს ტკივილი, ხშირად, მუცლის მარჯვენა ზედა კვადრატშია ლოკალიზებული.
- პერფორაცია (ნაწლავის, კუჭის) - ამ დროს ვითარდება ღრუ ორგანოს კედლის მთლიანობის დარღვევა (გახვრეტა/გახეთქვა), რასაც მოჰყვება მისი შიგთავსის მუცლის ღრუში ჩაღვრა და პერიტონიტის განვითარება (მუცლის ღრუს გარსის მწვავე ანთება). გამოიხატება უეცარი, მწვავე, "ხანჯლის ჩაცემის" მსგავსი ტკივილით
- ნაწლავის გაუვალობა: ხდება ნაწლავის ბლოკირება, რომელიც იწვევს ძლიერ, სპაზმურ ტკივილს, შებერილობას და ღებინებას.
- მწვავე პანკრეატიტი: პანკრეასის ანთებაა, რომელიც იწვევს ძლიერ ტკივილს ეპიგასტრიუმში (კუჭის არეში) რომელიც ხშირად ზურგისკენ გადაეცემა.
- საშვილოსნოს გარე ორსულობა (გახეთქვა): ქალებში მუცლის ქვედა ნაწილის მწვავე ტკივილით მიმდინარეობს.
- თიაქრის ჩაჭედვა (ინკარცერაცია): ახასიათებს ჩაჭედილი უბნის უეცარი, ძლიერი და მუდმივი ტკივილი, რომელიც არ ექვემდებარება ტკივილგამაყუჩებლებს და საჭიროებს სასწრაფო ოპერაციას.
ბ. თერაპიული (არაქირურგიული) მიზეზები
ეს არის მდგომარეობები, რომლებიც, როგორც წესი, არ საჭიროებენ ქირურგიულ ჩარევას და მკურნალობენ მედიკამენტებით ან კონსერვატიული მეთოდებით.
- გასტროენტერიტი (ე.წ. ნაწლავის ვირუსი): ვირუსული ან ბაქტერიული ინფექციაა, რომელსაც ახასიათებს ფაღარათი, ღებინება და სპაზმური ტკივილი.
- გასტრიტი/წყლულოვანი დაავადება: კუჭის ლორწოვანი გარსის ანთების ან წყლულის დროს ტკივილი ხშირად დაკავშირებულია ჭამასთან.
- თირკმლის კოლიკა/შარდკენჭოვანი დაავადება: ხასიათდება ძლიერი ტკივილით წელის არეში, რომელიც გადაეცემა საზარდულისკენ.
- გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომი (IBS): ქრონიკული მდგომარეობაა, რომელიც იწვევს შებერილობას, ტკივილს და ნაწლავის მოქმედების ცვლილებას.
- ინფექციები: მაგალითად საშარდე გზების ინფექცია ან ფილტვების ქვედა წილის პნევმონიაც კი შეიძლება მუცლის ტკივილად გამოვლინდეს.
გ. ექსტრააბდომინალური (მუცლის ღრუს გარეთა) მიზეზები
ეს არის მდგომარეობები, როდესაც ტკივილის წყარო არ არის მუცლის ღრუში, მაგრამ ტკივილი აღიქმება მუცელში (ე.წ. ირადიაცია ან გადაცემითი ტკივილი).
- კარდიალური მიზეზები: სტენოკარდია ან მიოკარდიუმის ინფარქტი, რომელიც ზოგჯერ ვლინდება მუცლის ტკივილით (მხოლოდ ეპიგასტრიუმის არეში).
- მეტაბოლური მიზეზები: დიაბეტური კეტოაციდოზი, პორფირია, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ძლიერი მუცლის ტკივილი.
- ხერხემლის პრობლემები: ნერვის დაზიანება, რომელიც ზოგჯერ იწვევს მუცლის კედლის ირადიაციულ ტკივილს.
- თორაკალური მიზეზები: პნევმონია, პლევრიტი, რომელთა ანთებითმა პროცესმა შესაძლოა გამოიწვიოს მუცლის ზედა ნაწილის ტკივილი.
- როგორ გაარჩიოს ადამიანმა მუცლის ტკივილი დაუყოვნებლივ ჩარევას საჭიროებს, თუ სახლში წამლებითაც მოერევა?
- გადამწყვეტია მუცლის ტკივილის ხასიათისა და თანმხლები ნიშნების შეფასება. პაციენტისთვის მნიშვნელოვანია, რომ იცოდეს, რას ვუწოდებთ „განგაშის სიგნალს“ ანუ იმ ნიშნებს, რომლებიც სასწრაფო დახმარების გამოძახების ან კლინიკაში დაუყოვნებლივ მისვლის მაჩვენებელია.
ა) ჯერ შევეხოთ ნიშნებს, როდესაც შეიძლება სახლში დალოდება (თერაპიული ტკივილი)
ეს არის ტკივილი, რომელიც ხშირად დაკავშირებულია კვების თავისებურებებთან, გასტროენტერიტთან ან გაღიზიანებულ ნაწლავის სინდრომთან.
- ტკივილის ხასიათი: მსუბუქი ან საშუალო ინტენსივობის, სპაზმური, მოსვენების ან პოზიციის შეცვლისას მსუბუქდება.
- თანმხლები ნიშნები: მსუბუქი ფაღარათი ან ღებინება, რომელიც სწრაფად გადის (რამდენიმე საათში). ტემპერატურა ან ნორმალურია, ან ოდნავ მომატებული.
- მოქმედება: ასეთ დროს რეკომენდირებულია მსუბუქი დიეტა, დასვენება და ურეცეპტოდ გასაცემი სპაზმოლიზური ან ანტაციდური პრეპარატის მიღება (თუ არ არის სისხლდენის რისკი).
- გამონაკლისი: თუ ტკივილი სწრაფად უარესდება, მიუხედავად მკურნალობისა, ეს უკვე „განგაშის სიგნალია“ და დაუყონებლივ ექიმის ჩარევას საჭიროებს.
ბ) "განგაშის სიგნალი" - ნიშნები, რომლებიც სასწრაფო ქირურგიული ჩარევის მაჩვენებელია
ეს ნიშნები მიუთითებს მუცლის ღრუში მიმდინარე მწვავე, სიცოცხლისთვის საშიშ პროცესზე, რომელიც საჭიროებს დაუყოვნებლივ სამედიცინო დახმარებას.
მიუხედავად იმისა, რომ ქირურგიული ტკივილი ხშირად უეცარი და მწვავეა, ზოგჯერ ქირურგიული პროცესი (მაგ., აპენდიციტი ან ნაწლავის გაუვალობა) შეიძლება დაიწყოს ყრუ, გაჭიანურებული ტკივილით, რომელიც დროთა განმავლობაში პროგრესირებს, ძლიერდება და ლოკალიზდება – სწორედ ეს პროგრესირება არის გადაუდებელი ჩარევის მთავარი მაჩვენებელი.
საფრთხის ნიშნებია:
მუცლის კედლის დაჭიმულობა (დეფანსი): მუცლის კუნთების უნებლიე დაჭიმულობა, რომელიც ხელის შეხებისას მატულობს და მუცელი შეხებით ხდება მაგარი, დაფისებური. ეს არის პერიტონეუმის (მუცლის ღრუს გარსი) მძიმე ანთების კრიტიკული ნიშანი.
- ტკივილის თავისებური ხასიათი: ხშირად ტკივილი უეცარი და მწვავეა და პაციენტები ახასიათებენ, როგორც "არასდროს მქონია მსგავსი ტკივილი" ან "დანის ჩაცემის" მსგავსი შეგრძნებას. ეს შეიძლება მიუთითებდეს ორგანოს პერფორაციაზე ან სისხლძარღვოვან კატასტროფაზე (მაგ., აორტის ანევრიზმის გახეთქვა).
- ტკივილის ლოკალიზაციის ცვლილება: ტკივილი, რომელიც იწყება ერთ ადგილას (მაგ., ჭიპთან) და გადაინაცვლებს მეორეში (მაგ., მარჯვენა ქვედა ნაწილში), რაც დამახასიათებელია მწვავე აპენდიციტისთვის.
- ტკივილის გაუარესება მოძრაობისას: თუ პაციენტს უჭირს გასწორება, ხველა ან სიარული, რადგან ტკივილი მატულობს (პერიტონეუმის გაღიზიანების ნიშანი).
- თანმხლები სისტემური ნიშნები:
- მაღალი ტემპერატურა და შემცივნება: განსაკუთრებით თუ ეს შერწყმულია ძლიერ ტკივილთან, მიუთითებს მძიმე ანთებაზე ან სეფსისზე.
- სისხლდენა: სისხლი განავალში (შავი, კუპრისებრი) ან ღებინებაში ("ყავის ნალექის" მსგავსი).
- მუცლის შებერილობა და გაზების/განავლის შეკავება: მიუთითებს ნაწლავის მექანიკურ გაუვალობაზე.
- შოკის ნიშნები: კანის სიფერმკრთალე, ცივი ოფლი, გონების დაბინდვა, გულისცემის სიხშირის მატება და არტერიული წნევის დაცემა.
ამრიგად, თუ ტკივილი იმდენად ძლიერია, რომ ხელს უშლის ყოველდღიურ საქმიანობას, ან თუ ტკივილი პროგრესირებს და მატულობს (თუნდაც თავდაპირველად ყრუ იყოს), ან თუ მას თან ახლავს ზემოთ ჩამოთვლილი „განგაშის სიგნალები“ (განსაკუთრებით ცხელება, მუცლის კედლის დაჭიმულობა ან შოკის ნიშნები), დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ ქირურგს.
- ადამიანები მუცლის ტკივილის დროს ხშირად ტკივილგამაყუჩებელს სვამენ. მწვავე მუცლის შემთხვევაში ხომ არ გააძნელებს ეს დიაგნოსტიკას?
- ეს უმნიშვნელოვანესი კითხვაა, რომელსაც ქირურგები ხშირად უსვამენ ხაზს.
დიახ, ტკივილგამაყუჩებლების თვითნებურმა მიღებამ მწვავე მუცლის შემთხვევაში შესაძლოა მნიშვნელოვნად გაართულოს და დააყოვნოს სწორი დიაგნოზი. ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული შეცდომა, რომელსაც პაციენტები უშვებენ.
დიაგნოსტიკისთვის საფრთხე ორ ძირითად ასპექტში გამოიხატება:
ა. სიმპტომების შენიღბვა („ნიღბის ეფექტი“)
ქირურგისთვის უმთავრესი ინფორმაცია არის ტკივილის ხასიათი, ლოკალიზაცია და პროგრესირება.
- ტკივილის ლოკალიზაციის დაკარგვა: ტკივილგამაყუჩებლები ან სპაზმოლიზური საშუალებები (როგორიცაა, მაგალითად, ნო-შპა) დროებით აქრობს სპაზმს და ანთებით ტკივილს. შედეგად, ექიმთან მისვლისას პაციენტი ვეღარ ასახელებს ტკივილის ზუსტ ადგილს. თუ გაქრა ლოკალიზებული ტკივილი (რომელიც მიუთითებს კონკრეტულ ორგანოსა და პერიტონეუმის გაღიზიანებაზე), ქირურგისთვის დიაგნოსტიკური სურათი ბუნდოვანი ხდება.
- ტკივილის პროგრესის დაფარვა: ტკივილის ხელოვნურად დაწევა ქმნის ცრუ შთაბეჭდილებას, რომ მდგომარეობა გაუმჯობესდა. ამან შეიძლება გამოიწვიოს დიაგნოზის რამდენიმე საათით დაგვიანება, რაც კრიტიკულია ისეთი მდგომარეობების დროს, როგორიცაა აპენდიციტი ან ნაწლავის გაუვალობა, სადაც ყოველი საათი მნიშვნელოვანია გართულებების თავიდან ასაცილებლად.
ბ. ფიზიკური გასინჯვის შედეგების დამახინჯება
ქირურგის მიერ მუცლის კედლის გასინჯვა ძირითადი დიაგნოსტიკური მეთოდია.
- მუცლის კედლის დაჭიმულობა (დეფანსი): ანთებითი პროცესის დროს, მუცლის კუნთები რეფლექსურად იჭიმება (ე.წ. დაჭიმულობა), რაც პერიტონიტის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნიშანია. ტკივილგამაყუჩებელმა შეიძლება დროებით მოადუნოს კუნთები, რის გამოც ქირურგი ვერ აღმოაჩენს ამ კრიტიკულ სიმპტომს.
- უკუცემის ტკივილის (ბლუმქერგის სიმპტომი) შესუსტება: ეს არის პერიტონეუმის გაღიზიანების კიდევ ერთი საკვანძო ნიშანი. თუ პაციენტმა მიიღო ძლიერი ტკივილგამაყუჩებელი, ეს სიმპტომიც შეიძლება არც კი გამოვლინდეს.
ასე, რომ თუ ტკივილი ზომიერზე ძლიერია და არ ცხრება, ან თან ახლავს „განგაშის სიგნალები“, უმჯობესია არ მიიღოთ ტკივილგამაყუჩებელი ექიმთან კონსულტაციამდე. ექიმმა უნდა ნახოს პაციენტი "ბუნებრივ" მდგომარეობაში, რათა შეაფასოს სიმპტომების რეალური სურათი. თუ ტკივილი აუტანელია, უნდა მივიღოთ მხოლოდ ექიმის მითითებით ან უკვე კლინიკაში.
- შედარებით უვნებელი რომელი ტკივილგამაყუჩებელია?
- მუცლის მწვავე ტკივილის დროს, არ არსებობს სრულიად უსაფრთხო ტკივილგამაყუჩებელი დიაგნოსტიკის თვალსაზრისით, რადგან ნებისმიერმა მათგანმა შეიძლება დაფაროს სიმპტომი. თუმცა, ქირურგიული თვალსაზრისით, არსებობს განსხვავება წამლების მოქმედების მექანიზმს შორის.
ა. სპაზმოლიზური საშუალებები (ნო-შპა, პაპავერინი)
ეს წამლები ამშვიდებს შინაგანი ორგანოების გლუვ კუნთებს, რაც ეხმარება კოლიკის (ნაწლავის, თირკმლის, ნაღვლის ბუშტის სპაზმით გამოწვეული ტკივილი) დროს.
თუმცა არსებობს რისკი - ისინი საშიშია, რადგან ძალიან ეფექტურად ნიღბავენ ტკივილს. თუ აპენდიციტის ან გაუვალობის დროს ტკივილი დროებით ქრება, პაციენტმა შეიძლება იფიქროს, რომ პრობლემა მოგვარდა და დააგვიანოს მიმართვა.
ბ. ანთებისსაწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები (აასს) და პარაცეტამოლი
- მოქმედება: ამცირებს ანთებას და ტკივილს.
- რისკი (განსაკუთრებით აასს-ის შემთხვევაში, მაგ. იბუპროფენი): ზოგიერთ შემთხვევაში, აასს-მა შეიძლება გააუარესოს მდგომარეობა, მაგალითად, კუჭის წყლულის არსებობისას, რადგან ზრდის სისხლდენის ან პერფორაციის რისკს.
თუ პაციენტი ვერ იტანს ტკივილს და ვერ ახერხებს ექიმთან დაუყოვნებლივ მისვლას, ზოგიერთი ქირურგი პარაცეტამოლს (აცეტამინოფენი) მიიჩნევს შედარებით ნაკლებად დამაბრკოლებლად.
რატომ? პარაცეტამოლს აქვს ძირითადად ტკივილგამაყუჩებელი და სიცხის დამწევი ეფექტი და, როგორც წესი, არ ახდენს სპაზმოლიზურ ზემოქმედებას და არ ზრდის სისხლდენის რისკს ისე, როგორც აასს. ის ამსუბუქებს ზოგად დისკომფორტს, მაგრამ ხშირად არ ხსნის მუცლის კედლის დაჭიმულობას ან მწვავე ქირურგიულ ტკივილს სრულად.
არ მიიღოთ არანაირი ტკივილგამაყუჩებელი მწვავე მუცლის ტკივილის დროს ექიმთან კონსულტაციის გარეშე. თუ ტკივილი ზომიერია და მიგაჩნიათ, რომ სახლის პირობებში შეგიძლიათ მოიხსნათ, შეგიძლიათ მიიღოთ პარაცეტამოლი, მაგრამ თუ ტკივილი პროგრესირებს ან არ გადის 2-3 საათში, დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ სამედიცინო დაწესებულებას.
- ოყნა და მუცელზე თბილი სათბურები მწვავე მუცლის დროს საშიშია?
- დიახ, ორივე მათგანი (ოყნა და თბილი სათბური) კატეგორიულად აკრძალულია და ძალიან საშიშია, თუ ეჭვი გვაქვს მუცლის მწვავე, ქირურგიულ მდგომარეობაზე.
მათი გამოყენება არა მხოლოდ აჭიანურებს ექიმთან მიმართვას, არამედ შეუძლია მკვეთრად გააუარესოს პაციენტის მდგომარეობა.
თბილი სათბური (გათბობა)
მწვავე ქირურგიული პროცესების (მაგ., აპენდიციტი, ქოლეცისტიტი, დივერტიკულიტი) დროს მუცლის ღრუში მიმდინარეობს ანთექითი პროცესი. სითბო იწვევს სისხლძარღვების გაფართოებას (ვაზოდილატაციას) და აჩქარებს სისხლის მიმოქცევას ანთების კერაში. ეს აჩქარებს და აძლიერებს ანთებითი პროცესის განვითარებას.
მაგალითად, მწვავე აპენდიციტის შემთხვევაში, სითბოს დადებამ შეიძლება დააჩქაროს ჩირქგროვის განვითარება და მისი გარღვევა (აპენდიქსის პერფორაცია), რაც იწვევს მთელი მუცლის ღრუს ინფიცირებას (პერიტონიტი), რაც სიცოცხლისთვის უკიდურესად საშიში მდგომარეობაა.
შედეგად პაციენტი კარგავს დროს და მკვეთრად ზრდის გართულებების რისკს, რაც ოპერაციას უფრო რთულს და გამოჯანმრთელების პერიოდს უფრო ხანგრძლივს ხდის.
ოყნა (გამწმენდი)
ოყნის გამოყენება მიზნად ისახავს ნაწლავის სტიმულაციას და გაწმენდას. თუ პაციენტს აღენიშნება ნაწლავის მექანიკური გაუვალობა (რომელიც ქირურგიულ ჩარევას საჭიროებს), ანთებითი ან შემოგრეხილი ნაწლავის სტიმულაციამ შეიძლება გამოიწვიოს:
- ნაწლავის კედლის დაზიანება ან გახეთქვა (პერფორაცია). გაუვალი ნაწლავის ზემოთ გროვდება სითხე და გაზები. ოყნის საშუალებით წნევის დამატებამ შეიძლება გაზარდოს ზეწოლა უკვე დაჭიმულ კედლებზე.
- მდგომარეობის გაუარესება: ოყნამ შეიძლება გააძლიეროს ტკივილი და ხელი შეუწყოს ნაწლავის პერფორაციას (გახეთქვას), თუ ნაწლავის კედელი უკვე დაზიანებულია.
ოყნა შესაძლებელია გამოყენებულ იქნას მხოლოდ ექიმის მითითებით და მხოლოდ მაშინ, როდესაც გამორიცხულია მწვავე ქირურგიული პათოლოგია და ტკივილი გამოწვეულია მხოლოდ შეკრულობით.
მკაცრი გაფრთხილება!!! მუცლის მწვავე ტკივილის დროს, სახლის პირობებში დაუშვებელია:
- სითბოს დადება.
- ტკივილგამაყუჩებლების მიღება (ექიმთან კონსულტაციის გარეშე).
- ოყნის ან საფაღარათო საშუალებების გამოყენება.
- კუჭის ამორეცხვა მწვავე მუცლის დროს საშიშია?
- დიახ, თუ მუცლის მწვავე ტკივილის მიზეზი უცნობია, კუჭის ამორეცხვა დაუშვებელია და შეიძლება იყოს საშიში. კუჭის ამორეცხვა ინიშნება მხოლოდ სპეციფიკურ შემთხვევებში, ძირითადად, საკვების მძიმე მოწამვლის ან ტოქსიკური ნივთიერებებით ინტოქსიკაციის დროს.
მწვავე ქირურგიული პათოლოგიის შემთხვევაში (რომელიც ხშირად იწყება გულისრევითა და ღებინებით), ამ პროცედურამ შეიძლება გამოიწვიოს ორი ძირითადი გართულება:
1. ნაწლავის ანთების დაჩქარება და პერფორაციის რისკი
თუ პაციენტს აქვს ნაწლავის მექანიკური გაუვალობა, ან თუ გვაქვს ეჭვი წყლულის პერფორაციაზე (გახვრეტაზე) ან მწვავე პანკრეატიტზე, კუჭის და ნაწლავების დამატებითი სტიმულაცია, წყლის შეყვანა და ღებინების გამოწვევა მკაცრად აკრძალულია. ამან შეიძლება გაზარდოს შიდა მუცლის წნევა. უკვე დაზიანებული, ანთებითი ან დაჭიმული ორგანოს (ნაწლავი, კუჭი) კედელზე ზეწოლის გაზრდამ შესაძლოა გამოიწვიოს მისი გარღვევა (პერფორაცია), რაც იწვევს პერიტონიტს.
2. ასპირაციის რისკი
კუჭის ამორეცხვა პროვოცირებს ღებინების აქტს, რაც დამატებით რისკებს შეიცავს, განსაკუთრებით დასუსტებულ ან გონდაკარგულ პაციენტებში.
ასპირაცია ნიშნავს, რომ კუჭის შიგთავსი, ნაცვლად პირის ღრუსი, ხვდება სასუნთქ გზებში. ამან შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე პნევმონია (ასპირაციული პნევმონია) და სუნთქვის მწვავე უკმარისობა, რაც სიცოცხლისთვის საშიშია.
თუ პაციენტს აქვს ძლიერი მუცლის ტკივილი, რომელიც საჭიროებს დაუყოვნებლივ შეფასებას, არ უნდა მოხდეს არანაირი მანიპულაცია (ტკივილგამაყუჩებლები, ოყნა, ამორეცხვა) სახლის პირობებში, რათა არ მოხდეს დიაგნოზის გაძნელება ან მდგომარეობის დამძიმება.
- დაბოლოს, რას ურჩევდით მკითხველს მუცლის ტკივილის შემთხვევაში?
- მთავარი რჩევა, რომელიც ყველა ქირურგს აქვს, არის: არასოდეს დაუშვათ დიაგნოზის დასმის დაგვიანება! დრო არის გადამწყვეტი ფაქტორი მუცლის მწვავე ქირურგიული პათოლოგიის დროს.
გაითვალისწინეთ სამი ძირითადი წესი:
1. შეაფასეთ ტკივილის ხასიათი და პროგრესი
- ნუ დაელოდებით: თუ ტკივილი უეცარი, მწვავეა, ან თუ ის ყრუდ დაიწყო, მაგრამ დროთა განმავლობაში პროგრესირებს (მატულობს და ლოკალიზდება ერთ წერტილში), ეს არის ექიმთან დაუყოვნებლივ მიმართვის მიზეზი.
- მიაქციეთ ყურადღება "განგაშის სიგნალს": თუ ტკივილს თან ერთვის მაღალი ტემპერატურა, განმეორებითი ღებინება, სისხლი განავალში ან ღებინებაში, მუცლის დაჭიმულობა (გამაგრება) ან სისუსტე/გონების დაკარგვა – დაუყოვნებლივ მიმართეთ გადაუდებელი დახმარების განყოფილებას.
2. მოერიდეთ თვითმკურნალობას
- არ მიიღოთ ტკივილგამაყუჩებლები: ტკივილგამაყუჩებლები (განსაკუთრებით სპაზმოლიზური საშუალებები) ნიღბავს სიმპტომებს და შეუძლია დიაგნოზი გააძნელოს ან დააყოვნოს. ექიმმა უნდა ნახოს თქვენი სიმპტომების რეალური სურათი.
- არ გამოიყენოთ სითბო ან ოყნა: მუცელზე თბილი სათბურის დადება კატეგორიულად აკრძალულია, რადგან ის აჩქარებს ანთებითი პროცესის განვითარებას და ზრდის ორგანოს გახეთქვის რისკს (მაგალითად, აპენდიციტის დროს). ოყნამ შესაძლოა ნაწლავის გაუვალობისას მდგომარეობა გააუარესოს.
3. ენდეთ ექიმს!
- თუ ექიმი ეჭვობს ქირურგიულ პრობლემას, დათანხმდით რეკომენდებულ დიაგნოსტიკურ პროცედურებზე (ულტრაბგერა, კომპიუტერული ტომოგრაფია). ეს მეთოდები ზუსტ და სწრაფ პასუხს იძლევა.
- უმჯობესია, რამდენჯერმე მიმართოთ ექიმს უსაფუძვლო შიშით, ვიდრე ერთხელ დააგვიანოთ მწვავე ქირურგიული მდგომარეობის დიაგნოზი.
დიდი მადლობა საინტერესო ინტერვიუსთვის.
სპეციალურად საიტისთვის