სწორედ "პლანის" მოწევით დაიწყო ეს უბედურება

საყურადღებოა საზოგადოებისთვის. გთავაზობთ ტუტი მაცაბერიძის ფეისბუქ-პუბლიკაციას, რომელიც დეკრიმინალიზაციას ეხება:
მძულს ამ თემაზე საუბარი და მაინც მთელი დღეა, დავდივარ ქუჩებში ჩაფიქრებული და არ ვაპატიებდი საკუთარ თავს, რომ ამაზე ჩემი აზრი არ მეთქვა!
მოვისმინე, რომ თბილისში ითხოვს ახალგაზრდობა მოხდეს "ყველანაირი" ნარკოტიკის დეკრიმინალიზაცია.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
მე ვიზიარებ იმ აზრს, რომ არ უნდა მოხდეს ადამიანების 5 და 9 წლით ციხეში განადგურება, ამას იმედია, რომ ყველა ასე ფიქრობს, მათ შორის ჩემნაირი ტკივილის მატარებელი ადამიანებიც.
მე მაინტერესებს, თუ ვინმე ხართ ისეთი უბრალოდ ვინც ოჯახის წევრი დაკარგეთ ნარკომანიის გამო და ითხოვთ დეკრიმინალიზაციას?! თქვენთან დისკუსია ჩემთვის ძალიან საინტერესო იქნებოდა.
* მოვისმინე აზრი რომ "ეს ჩემი სხეულია და რასაც მინდა იმას ვუზამ". ამაზე ეგოისტური ნათქვამი ალბათ ჯერ არ მომისმენია და ამის მთქმელმა ადამიანმა არ იცის საერთოდ, რას ამბობს ამით.
ბიძაჩემის ცხოვრებაში ყველაფერი დაიყო 90-იან წლებში "პლანის" მოწევით, მისთვის რომ გეკითხათ ერთობოდა და ვინმეს რომ ეთქვა დამოკიდებული გახდებიო ძალიან ბევრს იცინებდა. შემდეგ"პლანი" აღარ იყო საკმარისი და ახალი ნარკოტიკები ჩნდებოდა ქალაქში და ინტერესიც დიდი იყო, "პლანმა" თუ არაფერი მიქნა ეს რას მიზამს და ასე დაუმთავრებლად. ხშირად აქ მხოლოდ იმაში არ არის საქმე, იწვევს თუ არა თუნდაც კლუბური ნარკოტიკი დამოკიდებულებას, საქმე არის სიახლის ძიებაში. ამ სიახლის ძიებაში მამაჩემმა და ბიძაჩემმა იპოვეს ის წამალი რომელმაც საბოლოოდ დაიმონა ისინი და არამარტო ისინი, სხვა უამრავი ოჯახი გააუბედურა...
სწორედ "პლანის" მოწევით დაიწყო ეს უბედურება. სანამ თქვენ ფიქრობთ იმაზე რომ ეგ სხეული თქვენია და რასაც გინდათ იმას უზამთ გახსოვდეთ რომ ამის უკან ოჯახები დგანან, მომავალი შვილები ან ის ბავშვები დგანან ვისაც თქვენი შვილები ქვიათ.
ყველაფერი გააჩნდათ ბედნიერებისთვის, ოჯახი, სახლი, მეგობრები, შეძლებული ოჯახი იყო და უბრალოდ ყველაფერს ამჯობინეს ის ნარკოტიკები რომლებიც ბოლომდე ეგონათ რომ არც მოკლავდათ და თუ მოუნდებოდათ დაანებებდნენ თავს. არაფერი არ დაიკლეს ცხოვრებაში იმ წლებში როცა ქვეყანა გადატიალების პირას იდგა.
ბაბუაჩემი მათ "გართობას" გადაყვა!
90 წლებში ნარკოტიკები ახალი ხილი იყო, ამ ადამიანებს შედეგების შესახებ არაფერი სმენოდათ მაგრამ ახლა