ამერიკელმა მეცნიერებმა დაადგინეს, თუ როგორ იღებს ტვინი გადაწყვეტილებებს
რომელიც განსაზღვრავს ტვინის აქტივობას დაგეგმვის პროცესში. კომპიუტერული სიმულაცია შეიქმნა პრეფრონტალურ ქერქსა და ჰიპოკამპს შორის კომუნიკაციის დემონსტრირებისთვის. ყოველდღიურ ცხოვრებაში ეს უნარი საშუალებას აძლევს ადამიანებს სწრაფად შეეგუონ ახალ გარემოს და მიიღონ გადაწყვეტილებები. კვლევის შედეგებს Nature Neuroscience აქვეყნებს.
როგორც კვლევაში აღნიშნულია, ახალი სიტუაციის წინაშე ადამიანები ხშირად დიდ დროს ატარებენ მომავალ სცენარებზე ფიქრში. იმისათვის, რომ ასეთი დაგეგმვა რაციონალური იყოს, ქცევითი სარგებელი უნდა ანაზღაურდეს განხილვაზე დახარჯულ დროით.
ამერიკელმა მეცნიერთა ჯგუფმა მოახერხა იმის გარკვევა, რომ თავის ტვინის პრეფრონტალური ქერქი პასუხისმგებელია შესაძლო სცენარების მოდელირებაზე. როგორც ნაშრომის ერთ-ერთმა ავტორმა, ფსიქოლოგიის ასისტენტმა პროფესორმა მარსელო მატარმა აღნიშნა, პრეფრონტალური ქერქი მოქმედებს როგორც „სიმულატორი“, რომელიც გონებრივად ამოწმებს შესაძლო მოქმედებებს ჰიპოკამპში შენახული კოგნიტური რუკის გამოყენებით.
ტვინის ამ მექანიზმების ღრმა შესწავლამ შეიძლება გააუმჯობესოს იმ დარღვევების მკურნალობა, რომლებიც გავლენას ახდენენ გადაწყვეტილების მიღების უნარზე, - თქვა მკვლევარმა.
მეცნიერებმა გამოსცადეს ნერვული ქსელის მოდელი როგორც ქცევითი, ასევე ნერვული მონაცემების გამოყენებით. ალგორითმის ქცევის პროგნოზირების უნარის შესაფასებლად, ნეირომეცნიერებმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი იმის გაზომვით, თუ როგორ მოძრაობენ ადამიანები ვირტუალურ ლაბირინთში კომპიუტერის ეკრანზე და რამდენ დროს ხარჯავენ გადაწყვეტილების მიღებაზე ყოველი ნაბიჯის წინ.
დაგეგმვაში ჰიპოკამპის როლის დადგენაში, მკვლევარებმა გააანალიზეს ვირთხების ნერვული ჩანაწერები, რომლებიც მოძრაობდნენ ფიზიკურ ლაბირინთში, ისევე როგორც ადამიანები ექსპერიმენტში.
გაირკვა, რომ ლაბირინთში გავლისას ადამიანები მოქმედებამდე უფრო მეტ დროს უთმობენ ფიქრს. მღრღნელებში ნერვული რეაქციები ლაბირინთში გადაადგილებისას ასევე სიმულაციური მოდელის მსგავსი იყო. როგორც ჩანს, მათი ტვინი წინასწარ „გადიოდა“ შესაძლო ბილიკებს, მოქმედების სხვადასხვა ვარიანტების სიმულაციამდე, სანამ მღრღნელები რეალურად დაიწყებდნენ მოძრაობას.