უმძიმესი ფაქტი იმერეთში - მეცხრეკლასელ გოგონას თანატოლები თვითდაზიანებისკენ მუქარით უბიძგებდნენ - მკურნალი.გე

რო­გორც არას­რულ­წლო­ვა­ნის უფ­ლე­ბა­დამ­ცვე­ლი აცხა­დებს, მე­ცხრე კლა­სელ გო­გო­ნა­ზე ძა­ლა­დო­ბა თა­ნაკ­ლა­სე­ლე­ბის მხრი­დან სის­ტე­მა­ტი­უ­რად ხორ­ცი­ელ­დე­ბო­და, ბოლო შემ­თხვე­ვის დროს კი, მას ბას­რი საგ­ნით ხე­ლის და­სერ­ვა და მათი მო­თხოვ­ნე­ბის შეს­რუ­ლე­ბა და­ა­ვა­ლეს.

"რო­გორც კი ზარი და­ი­რე­კე­ბა, სა­პირ­ფა­რე­შო­ში ცერა თი­თი­დან ვე­ნე­ბამ­დე გა­და­ის­ვი. არ იზამ და რო­გორც კი დრო მო­მე­ცე­ბა, და­გი­ნა­ხავ ტუ­ა­ლეტ­ში და უნი­ტაზ­ში ჩა­გახ­რჩობ" - ამ ში­ნა­არ­სის წე­რილს უგ­ზავ­ნიდ­ნენ მოს­წავ­ლე­ე­ბი თა­ნა­ტოლს.

არას­რულ­წლო­ვან­მა მომ­ხდა­რის შე­სა­ხებ ოჯახს აც­ნო­ბა. უფ­ლე­ბა­დამ­ცვე­ლის თქმით, აღ­ნიშ­ნუ­ლი ფაქ­ტის შე­სა­ხებ იცო­და სკო­ლის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ამ, თუმ­ცა სა­მარ­თალ­დაცმვე­ლე­ბი საქ­მე­ში მხო­ლოდ იუ­რის­ტის მი­მარ­თვის შემდეგ ჩა­ერ­თვნენ.

გო­გო­ნას დედა ჰყვე­ბა, რომ ბავ­შვზე ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი ძა­ლა­დო­ბა, მისი თა­ნა­ტო­ლი გო­გო­ნე­ბის მხრი­დან, დიდი ხა­ნია მიმ­დი­ნა­რე­ობს.

"შე­ვიწ­რო­ე­ბის ფაქ­ტი სა­დღაც ერთი წლის წინ და­ი­წყო, როცა ამ სკო­ლა­ში გად­მო­ვი­და ჩემი შვი­ლი. მა­შინ მძაფ­რი რე­აქ­ცია არ მქო­ნია, რად­გან მე­გო­ნა მოგ­ვარ­დე­ბო­და. ჩემი შვი­ლი სახ­ლში არა­ფერს ამ­ბობ­და, მე ვი­ყა­ვი ყუ­რა­დღე­ბით, კი­თხვებს ვუს­ვამ­დი, ვინ­მე ხომ არ ავიწ­რო­ებ­და. მე­უბ­ნე­ბო­და, რომ თა­ვად მო­აგ­ვა­რებ­და.

10 დღის წინ სახ­ლში მო­ვე­დი და ჩემი მე­ო­რე შვი­ლი მე­უბ­ნე­ბა, რომ მა­რი­ა­მი საქ­მის გა­სარ­ჩე­ვად გა­იყ­ვა­ნეს, ჩავ­ჯე­ქი მან­ქა­ნა­ში და მი­ვე­დი სა­დაც იყ­ვნენ. ჩემს შვილს ვუ­თხა­რი ჩამ­ჯდა­რი­ყო მან­ქა­ნა­ში, შემ­დეგ გა­მომ­ყვნენ ის ბავ­შვე­ბიც და რეპ­ლი­კებს მეს­მოდ­ნენ. შემ­დეგ "ინ­სტაგ­რამ­ზე" "ლა­ივ­შიც" გა­სუ­ლან და მე და ჩემს შვილს სა­ში­ნე­ლი სი­ტყვე­ბით მოგ­ვიხ­სე­ნი­ებ­დნენ.

შემ­დეგ მო­ვიდ­ნენ სახ­ლში ჩემ­თან და ერთ-ერ­თმა მა­რი­ამს თა­ვი­სი პი­რა­დუ­ლი გა­ან­დო და უთხრა, რომ თუ ამას ვინ­მეს ეტყო­და, სახ­ლში გა­მოწ­ვავ­და. შე­ე­შინ­და ბავ­შვს და მი­თხრა, მე­მუქ­რე­ბაო. ორ­შა­ბათს მი­ვე­დი სკო­ლის დი­რექ­ცი­ა­ში და ვუ­თხა­რი, რომ ბავ­შვი მყავ­და საფრ­თხის წი­ნა­შე. მი­თხრეს, რომ ბავ­შვე­ბის და­კი­თხვის უფ­ლე­ბა მშობ­ლე­ბის გა­რე­შე არ გვაქ­ვსო. მო­ვი­თხო­ვე, რომ მათი მშობ­ლე­ბიც და­ე­ბა­რე­ბი­ნათ და მი­ვი­დო­დი მეც. მხო­ლოდ ერთ კი­თხვა­ზე მინ­დო­და პა­სუ­ხი - რას ერ­ჩოდ­ნენ პა­სუ­ხი. და­მამ­შვი­დეს რომ ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად იქ­ნე­ბო­და. განაგრძეთ კითხვა