ცხიმოვანი ემბოლიის სინდრომი
ცხიმოვანი ემბოლიის სინდრომი მოტეხილობებთან დაკავშირებული სიკვდილიანობის ხელშემწყობი ფაქტრორია. ყველაზე ხშირად ცხიმოვან ემბოლიას იწვევს გრძელი ძვლების, ნეკნების, დიდი წვივის ძვლის და მენჯის მოტეხილობები.
ცხიმოვანი ემბოლიის სინდრომი ასევე შესაძლოა განვითარდეს სახსრის სრული ჩანაცვლების სპინალური შეერთების, ლიპოსაქციის და ძვლის ტვინის ტრანსპლანტაციის შემდეგ.
დაზიანებული ძვლის ტვინიდან გამოთავისუფლების შემდეგ ცხიმი ხვდება სისტემურ ცირულაციაში, საიდანაც ემბოლიზდება სხვა ორგანოებში, მაგალითად ტვინში სადაც შეუძლია გამოიწვიოს იშემია.
სიმპტომები ხშირად 24-48 საათში ვლინდება, მძიმე ფორმებში კი შესაძლოა რამდენიმე საათში განვითარდეს.
ფილტვებში ცხიმოვანმა ემბოლიამ შეიძლება გამოიწვიოს მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომი, რაც ვლინდება:
- ტკივილით გულ-მკერდის არეში;
- გახშირებული და გაძნელებული სუნთქვით;
- შფოთვით და ტახიკარდიით;
- ციანოზით;
- ასევე სისხლში ჟანგბადის წნევის შემცირებით - ამ დროს ვითარდება ჰიპოქსია, რამაც შესაძლოა გამოიწვიოს მეხსიერების დაკარგვა,თავის ტკივილი
ცხიმოვანი ემბოლია შესაძლოა იყოს სწრაფი, მწვავე და გამოიწვიოს პაციენტის კომატოზური მდგომარეობა.
გრძელი ძვლის მოტეხილობის შემთხვევაში ცხიმოვანი ემბოლიის პრევენციისთვის მნიშვნელოვანია ფრთხილი იმობილიზაცია, პაციენტმა რაც შეიძლება ნაკლებად უნდა იცვალოს პოზა.
ცხიმოვანის ემბოლიის სინდრომის მართვა კი მოიცავს სითხეების მიწოდებას, რათა მოხდეს სისხლის დანაკარგის შევსება.