ცეკვის როლი გონებრივი ფუნქციების განმტკიცებაში
ადვილად შეიძლება. როდესაც ადამიანი ცეკვავს, მისი ტორსი (სხეული) და თავი (გონება) შეწყობილ-შეთანხმებულად ფუნქციობს. მოძრაობები ანუ ილეთები მოითხოვს ნატიფ ფსიქიმოტორულ კოორდინაციას, რაც ამაღლებს ყურადღებას და დადებით გავლენას ახდენს სივრცით ორიენტაციაზე.
გადაწყვეტილებები ცეკვის პროცესში მყისიერად მიიღება. გარდა ამისა, ცეკვის ამა თუ იმ კომპოზიციის შესწავლისას აზროვნებითი ფუნქციის წრთობა ხდება. ამგვარად, ცეკვა მეტად სასარგებლოა არა მხოლოდ ფიზიკური დატვირთვის, არამედ გონებრივი შესაძლებლობების განმტკიცების კუთხითაც.
თინათინ გოცაძე