როგორ დავიცვათ ემოციური ჰიგიენა
ჩვენ სოციალური არსებები ვართ, ეს ჩვენი ბუნებაა. ამიტომ, სხვა ადამიანების ემოციები, რომლებთანაც ვურთიერთობთ ან უბრალოდ ჩვენს გარშემო არიან, ამა თუ იმ გზით გავლენას მოახდენს ჩვენზე. უფრო მეტიც, ნეგატიური ემოციები უფრო ძლიერია, რადგან ეს ერთადერთი გზაა, რომლითაც ჩვენი წინაპრები გადარჩნენ. როგორც კი ვინმე საფრთხეს შენიშნავდა, მისი შიში და დაძაბულობა მყისიერად გადაეცემოდა სხვებს. და დღემდე, ჩვენ ზოგჯერ სიტყვასიტყვით „ვგრძნობთ ჩვენი კანით“ სხვების რისხვას, შიშს, აგრესიას.
ზოგჯერ კონკრეტულ ადამიანთან ან საზოგადოებასთან კომუნიკაციის შემდეგ, გრძნობთ დაძაბულობას, იზრდება შფოთვა - ეს უბრალოდ ასე არ არის. ჩვენ ვიჭერთ სხვის მდგომარეობას, ვიცით, როგორ მოვერგოთ მას და ეს ავტომატურად ხდება სარკისებრი ნეირონების წყალობით, რომლებიც ყველას აქვს სოციალური კავშირების დასამყარებლად და სხვა ადამიანების განზრახვების გასაგებად. რეაქცია ხდება ნებისმიერ ემოციაზე - როგორც სიხარულზე, ასევე აგრესიაზე, მაგრამ ნეგატიური მდგომარეობები უფრო ადვილად აქტიურდება, რადგან ტვინი ევოლუციურად „გამახვილებულია“ ამისთვის, რათა უფრო სწრაფად რეაგირებდეს პოტენციურ საფრთხეზე.
მარტივად რომ ვთქვათ, ემოციური ჰიგიენა არის საკუთარი ემოციური საზღვრების გაგება, მათი დაცვის უნარი და დაუფიქრებლად „დაინფიცირების“ არ დაშვება სხვა ადამიანების ემოციებით.
როგორ გავიგო, ვის ემოციებს განვიცდი?
ხდება, რომ ვინმესთან საუბრის ან თუნდაც მიმოწერის შემდეგ, ვგრძნობთ გაღიზიანებას ან შფოთვას. და ყოველთვის ვერ ვხვდებით, ვისი გრძნობებია ეს - ჩვენი თუ სხვისი? „დავინფიცირდით“ შფოთვით ან აგრესიით, თუ თავად განვიცდით მას (და შემდეგ მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, რა არის მიზეზი, რა გვაყენებს დისკომფორტს).
ემოციის მიზეზის შემოწმების მარტივი გზაა იმის გაგება, არის თუ არა ის საკუთარი თუ გარედან მიღებული - ჰკითხეთ საკუთარ თავს, როგორ გრძნობდით თავს 10 წუთის წინ. თუ გესმით, რომ ემოცია თქვენი არ არის და სხვისი კეთილდღეობის „კონტეინერის“ როლს ასრულებდით, მაშინ ღირს საზღვრების სწორად დაწესებაზე ფიქრი. საქმე სრულიად გულგრილად ყოფნას არ ეხება - საქმე იმაშია, რომ არ მიიღოთ ის, რაც თქვენი არ არის.
ემოციური საზღვრები საშუალებას გაძლევთ არ ჩაეფლოთ სხვის მდგომარეობაში, არ დაკარგოთ საკუთარი წონასწორობა. ეს უნარი ყველასთვის აუცილებელია. დამხმარე პროფესიის ადამიანები - მაგალითად, ფსიქოლოგები და ექიმები - მას პროფესიული საქმიანობის დაწყებამდე სწავლობენ. ცხადია, შეგიძლიათ მხარი დაუჭიროთ ვინმეს, გაუწიოთ დახმარება მხოლოდ იმავე რთულ მდგომარეობაში ჩავარდნის გარეშე, როგორშიდაც არის ის, ვისაც ეს დახმარება სჭირდება.
როგორ შევინარჩუნოთ ემოციური საზღვრები?
შეგიძლიათ იყოთ იქ, მხარი დაუჭიროთ, მაგრამ შეინარჩუნოთ ცნობიერება და არ ჩაიშალოთ სხვა ადამიანების ემოციებში. ამისათვის შეგიძლიათ ყურადღება გადაიტანოთ - კონცენტრირდეთ არა იმაზე, თუ რას ამბობს ადამიანი, არამედ იმაზე, თუ როგორ აკეთებს ამას. ემოციური ჰიგიენა ისეთივე აუცილებელია, როგორც ფიზიკური.