გთხოვთ, მოგვცეთ უფლება, გავაგრძელოთ გარბენი!
ცოტა ხნის შემდეგ გოგონამ ჯიბეში ხელი ჩაიყო. რეაქციის მოლოდინში ყველა გაისუსა, მან კი, ვითომც არაფერიო, მშვიდად ამოიღო ეროტიკული სუვენირი, მაღლა ასწია და იკითხა: "ბიჭებო, რომელმა დაკარგეთ?!"
ეს ამბავი მოსკოვში, ტროლეიბუსების პარკში მოხდა. ტროლეიბუსები უკვე მოძველებული გახლდათ და ხშირად მაღალი ძაბვა მანქანის კორპუსზე გადადიოდა. ასეთ დროს ტროლეიბუსს რეისიდან ხსნიდნენ და რემონტისთვის პარკში გზავნიდნენ. ერთხელ ერთ-ერთი ასეთი მანქანა პარკში შეიყვანეს. მძღოლი მანქანის კაბინაში ზის (ელექტროდენის ტუმბლერი ჩართულია) და გარეთ მდგომ მეგობარს ესაუბრება. მოულოდნელად მძღოლმა უკანა ხედვის სარკეში ვიღაცის ჰაერში მოფართხალე ფეხები დაინახა, დენის მიმწოდებელი ტუმბლერი სასწრაფოდ გამორთო და მეგობართან ერთად ვაგონის ბოლოსკენ გაიქცა. ხედავენ, მიწაზე გულწასული მამაკაცი გდია. აღმოჩნდა, რომ ტროლეიბუსების პარკის ერთ-ერთ მოსამსახურეს დაეზარა პარკის ბოლოში ტუალეტში წასვლა და იქვე, კუთხეში მდგარ ტროლეიბუსს მიადგა, ამოიღო "ინსტრუმენტი" და უკანა ბამპერის მორწყვა დააპირა, მაგრამ აღარ დასცალდა, რადგან პირველივე წვეთებზე მაღალმა ძაბვამ დაარტყა. რასაკვირველია, მაშინვე დაავლეს ხელი და სამედიცინო ნაწილში გააქანეს. მადლობა ღმერთს, გზაში მოეგო გონს, მაგრამ მაინც მოიყვანეს სამედიცინო ნაწილში, სადაც იმ დღეს ჩემი მეწყვილე მორიგეობდა. შემთხვევით მეც იქ გახლდით. პაციენტს, ფაქტობრივად, აღარაფერი აწუხებდა, შესაბამისად, ექიმსაც არაფერი ჰქონდა გასაკეთებელი. ვიდრე მოიფიქრებდა, როგორ მოქცეულიყო, იკითხა: "ეს თქვენი ელექტრიკოსია?" "არა", - პასუხობენ გულშემატკივრები. "მაშ, რატომ დადის პარკში და ასოთი ყველგან ძაბვას სინჯავს?.." მოგეხსენებათ, სიცილს არანაკლებ რთული სიტუაციების განმუხტვა ძალუძს...
ამასაც რუსეთში მომიყვნენ. შაბათია, გვიანი საღამო. ქალაქგარეთ, საცხოვრებელი კორპუსების ახლოს, სასწრაფო დახმარების მანქანა დგას. მძღოლი იქვე, ჯიხურში, სიგარეტს ყიდულობს. სასწრაფოს მანქანაში ახალგაზრდა, სიმპათიური ქერა ექიმი ზის. მანქანასთან ხუთიოდე ნასვამი ახალგაზრდა მივიდა. ჯერ შორიდან შეათვალიერეს მომხიბლავი ქალი, შემდეგ შეტევაზე გადავიდნენ - წამოდი, ცოტა დავლიოთ, ვიცეკვოთო. ნებით რომ არაფერი გამოუვიდათ, ძიძგილაობა დაიწყეს. მოულოდნელად მანქანის უკანა კარი გაიღო და იქიდან სამი მოხეული სანიტარი გადმოვიდა... აღმოჩნდა, რომ სასწრაფო ფსიქიატრიულ საავადმყოფოს ეკუთვნოდა, მცირე ხნის წინ სანიტრებს ერთი ავადმყოფი "დაეწყნარებინათ" და ამ ღირსშესანიშნავ მოვლენას ქალაქგარეთ მდგარ მანქანაში აღნიშნავდნენ... ნახევარი საათის შემდეგ მილიციის პატრული ქალაქგარეთ უცნაურ სურათს წააწყდა: ხუთი ახალგაზრდა წაშლილი სახით მწკრივად დარბოდა სასწრაფო დახმარების მანქანის გარშემო და ყოველი წრის შემდეგ იქვე მდგარ სანიტრებს ჯგუფურად აბარებდნენ პატაკს: "ლენინისა და შრომის წითელი დროშის ორდენოსანი #25 საავადმყოფოს ამხანაგო უფროსო სანიტარო! წითელი ჯვრისა და ნახევარმთვარის სახელობის საზეიმო გარბენი გადადის 130 წრეზე! გთხოვთ, მოგვცეთ უფლება, გავაგრძელოთ გარბენი!" წარმოიდგინეთ, რა წისქვილის ქვა უნდა დატრიალებულიყო მათ თავს ნახევარი საათის წინ, თუ ამ სულელურ ტექსტს ყოველი მათგანი დიდი მონდომებით წარმოთქვამდა.
ალბათ, ბევრმა იცის, რომ ძველ ჯინსზე ელვა ხშირად თავისთავად იხსნება. ერთი ასეთი "თავნება" შარვალი მეც მქონდა. ერთ დღეს საავადმყოფოში მივდივარ. გზაში ხშირ-ხშირად ვიმოწმებ შარვლის უბეს - არ მინდა, სირცხვილი ვჭამო. საავადმყოფოს რომ მივუახლოვდი, წინ მოზრდილი გუბე გადამეღობა. ორი გზა მქონდა: ან გარს შემომევლო - ამისთვის სამას მეტრამდე უნდა გამევლო, ან იქვე მდგარ გარაჟსა და ღობეს შორის გავმძვრალიყავი და მოკლე გზით მივსულიყავი საავადმყოფოში. რა თქმა უნდა, ეს უკანასკნელი ავირჩიე და სივიწროვეში ვდურთე თავი. თან, რა თქმა უნდა, შარვლის შემოწმებაც არ მავიწყდება. მოულოდნელად თავზე წავადექი ხნიერ ქალს, აშკარად სოფლელს, რომელიც გარაჟსა და ღობეს შორის ჩაცუცქულიყო და ბუნებრივ მოთხოვნილებას იკმაყოფილებდა. შეშინებული და დარცხვენილი, კაბააწეული და მუხლებზე პანტალონებჩამოჩაჩული გავარდა საავადმყოფოს ეზოში. ახლა წარმოიდგინეთ სიტუაცია: გარაჟის უკნიდან გამოვარდა კაბააწეული მოხუცი ქალი, რომელსაც შარვლის შესაკრავის სწორებით უკან თქვენი მონა-მორჩილი მოჰყვება... მთელი თვე თავს ვიმართლებდი, რომ არაფერში ვიყავი დამნაშავე!