საერთაშორისო დასახელება:

S-AMLODIPINE

მწარმოებელი: ACTAVIS Emcure, ინდოეთი

მოქმედი ნივთიერება: ამლოდიპინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კალციუმის არხების ბლოკატორი.

გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: ბლისტერზე 10 აბ., შეფუთვაში 5 ბლისტერი.

ასომექსი  - 2.5

1 ტაბ.

ამლოდიპინი  ...........            2.5 მგ

(S - ამლოდიპინის ბეზილატის სახით)

ასომექსი-5

1 ტაბ.

ამლოდიპინი ......... ...           5 მგ

(S - ამლოდიპინის ბეზილატის სახით)

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზა, კოლოიდური გაუწყლოებული სილიციუმი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, რკინის ყვითელი ოქსიდი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

S(-) ამლოდიპინი მიეკუთვნება ამლოდიპინის წმინდა ფორმას და წარმოადგენს კალციუმის არხების ანტაგონისტს, რომელიც მიეკუთვნება დიჰიდროპირიდინების კლასს. ამლოდიპინის S(-) იზომერს გააჩნია უფრო ძლიერი ფარმაკოლოგიური მოქმედება, ვიდრე R(-) იზომერს. S(-) ამლოდიპინის დიჰიდროპირიდინულ რეცეპტორებთან კავშირი, R(-)იზომერთან შედარებით 1000-ჯერ უფრო ძლიერია. ადამიანში ამლოდიპინის ძირითადი მოქმედება მიმართულია სისხლძარღვების გაფართოებაზე. ამლოდიპინი ამცირებს სისხლძარღვების პერიფერიულ წინაღმდეგობას ისე, რომ არ იწვევს რეფლექსურ ტაქიკარდიას.

ფარმაკოკინეტიკა:

2.5 S(-) ამლოდიპინის უზმოზე ერთჯერადი დოზით მიღებისას, პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია(C_max) შეადგენს 8.30± ნგ/მლ და მიიღწევა 2.73± საათში. ამლოდიპინის ბიოტრანსფორმაცია ხდება ღვიძლში, არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით. შეუცვლელი აქტიური ნივთიერების 10% და მეტაბოლიტების 60% ორგანიზმიდან გამოიყოფა შარდთან ერთად. ორგანიზმში მოცირკულირე პრეპარატის 93% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. UC-ს საშუალო მაჩვენებელი 2.5 მგ S(-) ამლოდიპინის ტაბლეტებისათვის შეადგენს 95.33±14.45 ნგ/სთ/მლ-ს. პლაზმური კლირენსის მაჩვენებელი შეადგენს 140.91±28.06ნგ/სთ/მლ-ს.S(-) ამლოდიპინის პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი იმყოფება 14.62-დან 68.88 საათამდე დიაპაზონში.

ჩვენებები:

 

• ჰიპერტენზია;
• გ.ი.დ.;
• გულის უკმარისობა.

 

მიღების წესები და დოზირება:

არტერიული ჰიპერტეზიისას ასომექსის ჩვეულებრივი დოზაა 2.5 მგ დღეში ერთხელ. ავადმყოფის კლინიკური რეაქციიდან გამომდინარე დოზის გაზრდა შეიძლება დღეში 5 მგ-მდე. სტაბილური ანგიოსპასტიური სტენოკარდიისას ასომექსის საწყისი დოზაა 2.5 მგ დღეში ერთხელ. ავადმყოფის კლინიკური რეაქციიდან გამომდინარე დოზის გაზრდა შეიძლება დღეში 5 მგ-მდე.

გვერდითი მოვლენები:

 

• თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ტაქიკარდია, კანის საფარველის ჰიპერემია; მაღალი დოზების გამოყენებისას  - არტერიული ჰიპოტენზია, არითმია, ქოშინი;
• დაღლილობის შეგრძნება, ძილიანობა;
• გულისრევა, ტკივილი მუცლის არეში, ღრძილების ჰიპერპლაზია, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მომატება;
• კანზე გამონაყარი, ქავილი, მულტიფორმული ერითემა.

 

უკუჩვენებები:

 

• ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერ კომპონენტზე;
• ორსულობა და ლაქტაცია;
• 18 წლამდე ასაკი.

 

განსაკუთრებული მითითებები:

ღვიძლის და თირკმლის დარღვეული ფუნქციის მქონე ავადმყოფებში ასომექსის მიღება საჭიროა სიფრთხილით.

ავტოტრანსპორტის და პოტენციურად საშიშ მექანიზმებზე გავლენის თავისებურებები: მომატებული ყურადღების მომთხოვ ქმედებებზე (ავტომობოლის მართვა და ტექნიკასთან მუშაობა), გავლენას არ ახდენს.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: ჭარბი პერიფერიული ვაზოდილატაცია, ჰიპოტენზია.

მკურნალობა: კლინიკურად მნიშვნელოვანი არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარებისას, აუცილებელია კუჭის ამორეცხვა და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციების მხარდამჭერი ღონისძიებების ჩატარება: გულის და ფილტვების ფუნქციების მონიტორინგი; ავადმყოფის ფეხებით ზემოთ პოზაში დაწვენა, მოცირკულირე სითხის და დიურეზის კონტროლი; აუცილებლობისას სიმპტომური თერაპია. კალციუმის არხების ბლოკადისას, შეიძლება კალციუმის გლუკონატის ინტრავენური შეყვანა; ჰემოდიალიზი არაეფექტურია.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ასომექსის სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებთან ერთობლივი გამოყენებისას შესაძლებელია ჰიპოტენზიური ეფექტის გაძლიერება. ასომექსის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ასპირინთან, ასტატინებთან, H₂-ბლოკატორებთან, პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორებთან, ანტიბიოტიკებთან, არასტრეოიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან აღნიშნული არ არის.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰ C ტემპერატურაზე. მშრალ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:  2 წელი.