ეპიდიდიმიტი სათესლე ჯირკვლის დანამატის ანთებითი დაავადებაა. იგი აღმოცენდება, როდესაც შარდსასქესო სისტემაში მიმდინარე ანთებითი პროცესების დროს ინფექცია თესლგამომტანი სადინარის, სისხლის ან ლიმფის საშუალებით სათესლე ჯირკვლის დანამატში ხვდება.

ეპიდიდიმიტის განვითარებას ხელს უწყობს სათესლე ჯირკვლის ტრავმა, გადაჭარბებული ფიზიკური დატვირთვა, მეტისმეტად ხშირი სქესობრივი კავშირი, გაციება. ეპიდიდიმიტით შეიძლება გართულდეს გონორეა, გამოვლინდეს შარდსასქესო სისტემის ტუბერკულოზი.

ეპიდიდიმიტის ნიშნებია:

• დაავადებული ჯირკვლის სათესლე პარკის ტკივილი;
• სათესლე ჯირკვლის უკანა ზედაპირის მკვრივი შესივება;
• სხეულის ტემპერატურის მატება.

მკურნალობა. ზოგადი ღონისძიებები ასეთია:

• ტკივილისა და შეშუპების შესამცირებლად სათესლე ჯირკვალზე ყინულის ბალიშის დადება;
• ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებების მიღება;
• სათესლე ჯირკვლის ფიქსაცია;
• ვიტამინოთერაპია.

სპეციფიკური თერაპიის დაწყებამდე აუცილებელია უროლოგთან კონსულტაცია. მწვავე ეპიდიდიმიტს მკურნალობენ ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკებით. თუ ბაქტერიოლოგიურმა კვლევამ გამომწვევი გამოავლინა, ანტიბიოტიკი მისი მგრძნობელობის გათვალისწინებით ინიშნება. გამოიყენება ასევე ცეფალოსპორინები, ფტორქინოლონი; ტეტრაციკლინი; ტრიმეტოპრიმ-სულფამეტოქსაზოლი. ტუბერკულოზური წარმოშობის ეპიდიდიმიტის შემთხვევაში აუცილებელია სპეციფიკური მკურნალობა.

ანტიბიოტიკოთერაპია საშუალოდ 2 კვირას გრძელდება. თუ მკურნალობა უეფექტო აღმოჩნდა, პრეპარატის ჯგუფი უნდა შეიცვალოს.

არასწორი მკურნალობის შედეგად ეპიდიდიმიტი შეიძლება გართულდეს სათესლე პარკის აბსცესით, სათესლე ჯირკვლის ინფარქტით ან გაქრონიკულდეს.

ეპიდიდიმიტის პროფილაქტიკა ინფექციური (მათ შორის - სქესობრივი გზით გადამდები) დაავადებების პროფილაქტიკას გულისხმობს.