საერთაშორისო დასახელება:

CEFUROXIME

მწარმოებელი: GLAXOSMITHKLINE

მოქმედი ნივთიერება: ცეფუროქსიმი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ანტიბიოტიკი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად: ფლაკონში

1 ფლ.

ცეფუროქსიმი

(ნატრიუმის მარილის სახით) .................            750 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ზინაცეფი წარმოადგენს II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკს პარენტერალური გამოყენებისათვის. ზინაცეფის ბაქტერიოციდული მოქმედება განპირობებულია პრეპარატით მიკროორგანიზმების უჯრედის კედლის სინთეზის ინჰიბირებით. იგი მდგრადია უმრავლესი ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ.

ზინაცეფი აქტიურია შემდეგი მიკროორგანიზმების მიმართ: აერობული გრამუარყოფითები: Наеmophilus influenzae (მათ შორის ამპიცილინ რეზისტენტული შტამები); Наеmоphilus pаrаinfluenzae, Moraxella catarrhalis, Esherichia coli ,Klebsiella spp, Proteus mirabilis, Providencia spp, Proteus rettgeri  და Neisseria gonorrhoeae (პენიცილინაზას მაპროდუცირებელი და არამაპროდუცირებელი შტამების ჩათვლით), Neisseria meningitidis, Salmonella spp. აერობული გრამდადებითები: Staphylococcus aureus; Streptococcus pneumoniae; Streptococcus pyogenes (და სხვა ბეტა ლაქტამაზების მაპროდუცირებელი); Streptococcus  В ჯგუფის(Streptococcus agalactiae), Streptococcus mitis (viridans group), Bordetella pertussis ანაერობები: გრამდადებითი და გრამუარყოფითი კოკები: (Peptococcus  და Peptostreptococcus species ჩათვლით); გრამდადებითი ბაცილები: (მათ შორის Сlоstridium species), გრამუარყოფითი ბაცილები (მათ შორის Bacteroides და Fusobacterium species). სხვა მიკროორგანიზმები: Borrelia burgdorferi

ცეფუროქსიმის მიმართ არამდგრადი მიკროორგანიზმები: Clostridium difficile, Рseudomonas  spp, Campylobacter spp, Acinetobacter calcoaceticus, Listeria monocytogenes, მეტიცილინ რეზისტენტული შტამები: Staphylococcus aureus და Staphylococcus epidermidis, Legionella spp.

ფარმაკოკინეტიკა:

შეწოვა: ზინაცეფის ინტრამუსკულური ინექციისას ცეფუროქსიმის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 30-45 წთ-ის შემდეგ.

განაწილება: პრეპარატი გაივლის ჰემატოენცეაფალურ ბარიერს.

გამოყოფა: პრეპარატის ნახევარდაშლის პერიოდი, ინტრამუსკულური და ინტრავენური ინექციის შემდეგ შეადგენს დაახლოებით 70 წთ-ს (ახალშობილებში შესაძლებელია 3-5-ჯერ უფრო მაღალი მაჩვენებელი).

ცეფუროქსიმი უცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმელების მეშვეობით.

ჩვენებები:

ზინაცეფი გამოიყენება პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ:

• სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ინფიცირებული ბრონქოექტაზია, ბაქტერიული პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, გულმკერდის ღრუს ორგანოების ოპერაციის შემდგომი ინფექციები);
• ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები (სინუსიტი, ტონზილიტი, ფარინგიტი);
• შარდ-სასქესო სისტემის ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, ცისტიტი, ასიმპტომური ბაქტერიურია, მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ანთებითი დაავადებები);
• რბილი ქსოვილების ინფექციები (მათ შორის ცელულიტი, წითელი ქარი, ჭრილობის ინფექციები);
• ძვალ-სახსროვანი სისტემის ინფექციები (მათ შორის ოსტეომიელიტი, სეპტიური ართრიტი);
• გონორეა (განსაკუთრებით პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს);
• პერიტონიტი;
• სეპტიცემია;
• მენინგიტი;
• ზინაცეფი აგრეთვე გამოიყენება პოსტოპერაციული ინფექციების პროფილაქტიკისათვის მცირე მენჯისა და მუცლის ღრუს ორგანოებზე, ორთოპედიული, გულის, ფილტვების, საყლაპავის და სისხლძარღვებზე ჩატარებული ოპერაციების დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

მოზრდილებს კუნთებში ან ვენაში შეყვანის დროს პრეპარატი ენიშნებათ 0.75-1.5 გ 3-ჯერ დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია ინექციებს შორის ინტერვალის შემცირება 6 სთ-მდე; პრეპარატის სადღეღამისო დოზა შეადგენს 3-6 გ-ს.

ბავშვებს ენიშნებათ 30-100 მკგ/კგ 3-4-ჯერ დღეში. უმრავლეს შემთხვევაში ინფექციებისათვის ოპტიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 60 მგ/კგ-ზე.

ახალშობილებს ენიშნებათ 30-100 მგ/კგ 2-3 მიღებაზე დღეში. ახალშობილებში პირველი კვირის განმავლობაში ზინაცეფის ნახევრადდაშლის პერიოდი სისხლის შრატში 3-4-ჯერ მეტია მოზრდილებთან შედარებით.

გონორეის დროს პრეპარატი ინიშნება 1.5 გ დოზით ერთჯერადი ინექციის სახით ან 750 მგ ორივე დუნდულოს მიდამოში ორი ინექციის სახით.

მენინგიტის დროს მოზრდილებს ენიშნებათ 3 გ ვენაში ინექციის სახით ყოველ 8 სთ-ში;

1 წლამდე ასაკის ბავშვებს და შედარებით მოზრდილ ასაკში - 200-400 მგ/კგ ვენაში 3-4 შეყვანაზე დღეში. ოპტიმალური სამკურნალო ეფექტის მიღწევის შემთხვევაში შესაძლებელია პრეპარატის დოზის შემცირება 100 მგ/კგ-მდე დღეში.

ახალშობილებს პრეპარატი ენიშნებათ ვენაში საწყისი სადღეღამისო დოზით 100 მგ/კგ. ოპტიმალური სამკურნალო ეფექტის მიღწევის შემთხვევაში შესაძლებელია პრეპარატის ინტრავენური დოზის შემცირება 50 მგ/კგ/ დღეში.

-აბდომინალური, მენჯის ღრუს და ორთოპედიული ოპერაციების შემდგომი ინფექციების პროფილაქტიკის მიზნით პრეპარატი შეჰყავთ ვენაში საშუალოდ 1.5 გ ერთდროულად სანარკოზო საშუალებებთან ერთად. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია პრეპარატის დამატებითი დოზების შეყვანა კუნთებში - 750 მგ

-ოპერაციის შემდეგ 8 ან 16 სთ-ში. გულის, ფილტვების, საყლაპავის და სისხლძარღვების ოპერაციების შემდგომი ინფექციების პროფილაქტიკის მიზნით პრეპარატი შეჰყავთ ვენაში საშუალოდ 1.5 გ, სანარკოზო საშუალებებთან ერთად შემდეგი 24-48 სთ-ის განმავლობაში - 750 მგ 3-ჯერ დღეში.

-სახსრის სრული შეცვლის დროს თხევადი მონომერის დამატებამდე შეიძლება ზინაცეფის ფხვნილის შერევა პოლიმერ- მეთილ-მეტაკრილატის ცემენტის თითოეულ პაკეტზე.

-თირკმლის უკმარისობის მქონე ავადმყოფებს კრეატინინის კლირენსით 10-20 მლ/წთ-ში, ენიშნებათ 750 მგ პრეპარატის შეყვანა 2-ჯერ დღეში; როდესაც კრეატინინის კლირენსი <10-20 მლ/წთ-ში ენიშნებათ 750 მგ ერთხელ დღეში.

-დიალიზზე მყოფ ავადმყოფებს ყოველი პროცედურის შემდეგ დამატებით ეძლევათ კიდევ 750 მგ. მუდმივ პერიტონეალურ დიალიზზე მყოფ ავადმყოფებს ენიშნებათ 750 მგ 2-ჯერ დღეში.

პარენტერალური ხსნარის მომზადების წესი:

პრეპარატის 750 მგ-ს ხსნიან 3 მლ სტერილურ საინექციო წყალში და ფრთხილად ანჯღრევენ გამჭვირვალე ნარევის წარმოქმნამდე.

ვენაში შეყვანის წინ პრეპარატს ხსნიან სტერილურ საინექციო წყალში შემდეგი თანაფარდობით: 750 მგ-ს არანაკლებ 6 მლ-ში და 1.5 გ-ს კი - 15 მლ-ში.

ხანმოკლე ინფუზიის დროს (მაგ. 30 წთ-მდე) პრეპარატის 1.5 გ-ს ხსნიან არანაკლებ 50 მგ საინექციო წყალში.

გვერდითი მოვლენები:

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, აღწერილია ფსევდომემბრანული კოლიტის შემთხვევები.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ანემია, ეოზინოფილია ლეიკოპენია, ნეიტროპენია.

ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: ღვიძლის ტრანსამინაზების შემცველობის ტრანზიტორული მომატება, სისხლის პლაზმაში ბილირუბინის, ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის მომატება.

ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი, ქავილი, ურტიკარია, ცხელება, იშვიათად - ანაფილაქსიური შოკი.

ადგილობრივი რეაქციები: ინექციის ადგილას ტკივილი, ვენაში ინექციის დროს - თრომბოფლებიტი.

ზოგიერთ ავადმყოფებში აღინიშნება კუმბსის დადებითი რეაქცია.

უკუჩვენებები:

*მომატებული მგრძნობელობა ზინაცეფისა და სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება შესწავლილი არ არის, ამიტომ მისი დანიშვნა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია რეკომენდებული, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე უარყოფითი მოქმედების პოტენციურ რისკს.

*იგი ექსკრეგირებს დედის რძეში, ამიტომ ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა შეწყდეს ძუძუთი კვება.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ავადმყოფებს პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს.

ზინაცეფის ფონზე, სისხლში გლუკოზის დონის განსაზღვრისათვის რეკომენდებულია გლუკოკინაზას ან ჰექსოკინაზას გამოყენება.

პრეპარატი არ ახდეს გავლენას ტუტე პიკრატით კრეატინინის განსაზღვრის ტესტის შედეგზე.

ჭარბი დოზირება:

ინფორმაცია ზინაცეფის დოზის გადაჭარბების შესახებ არ მოიპოვება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ზინაცეფი ამინოგლიკოზიდური ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან და მეტრონიდაზოლთან ერთდროული გამოყენება შესაძლებელია.

სიფრთხილით ინიშნება ზინაცეფი ფუროსემიდთან კომბინაციაში.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, მშრალ ადგილას.