მარიამ ფოლადაშვილი

ვირუსული ანგინა, როგორც წესი,თავისით გადის და მას სპეციალური მკურნალობა არ სჭირდება, სტრეპტოკოკურმა კი შესაძლოა მძიმე გართულებები გამოიწვიოს, მაგალითად, პოსტსტრეპტოკოკური გლომერულონეფრიტი(გლომერულონეფრიტი გლომერულების ანთებითი დაავადებაა. გლომერულა თირკმელში არსებული გორგლისებრი სტრუქტურაა, რომელსაც თირკმლის ძალიან წვრილი სისხლძარღვების, კაპილარების, ერთობლიობა ქმნის. მისი მთავარი ფუნქციაა სისხლის გაფილტვრა). იგი ყელის და იშვიათად კანის სტრეპტოკოკური ინფექციის გართულებას წარმოადგენს.

სტრეპტოპკოკური ანგინა სასკოლო ასაკის ბავშვებში(ყველაზე ხშირად 2-12 წლამდე) გვხვდება, რისი მიზეზიც ის არის, რომ სასწავლო წლის განმავლობაში ბავშვები ბევრ დროს ატარებენ დახურულ სივრცეში.

სტრეპტოკოკური ინფექციის საპასუხოდ ორგანიზმში წარმოიქმნება ანტიგენ-ანტისხეულის კომპლექსები, რომლებიც სისხლის მეშვეობით აღწევს გლომერულებში და მცირე სისხლძარღვებში ლაგდება, სადაც ანთებით პროცესს და გლომერულური ფილტრაციის დარღვევას იწვევს.

გართულების განვითარების რისკ-ჯგუფს მიეკუთვნებიან:

• სუსტი იმუნური სისტემის მქონე ადამიანები;
• ქუნთრუშით დაავადებული ბავშვები;
• დიაბეტით დაავადებული პირები(უმეტესად ასაკოვანი პირები)

დაავადების სიმპტომები თავს იჩენს სტრეპტოკოკური ინფექციიდან ან კანის ინფექციიდან რამდენიმე კვირის შემდეგ. მაგრამ, შესაძლოა უსიმპტომოდაც წარიმართოს.

ახასიათებს:

• მუქი ფერის შარდი, რომელიც ხშირად დაავადების პირველი კლინიკური ნიშანია;
• მაღალი არტერიული წნევა;
• სახის, ხელების, მუცლის, ტერფების ან თვალის ირგვლივი შეშუპება
• შესაძლოა დაავადებას თან ახლდეს სისუსტე და დაღლილობა.

თირკმლის გლომერულაში გახანგრძლივებულმა ანთებითმა პროცესმა შესაძლოა თირკმელი დააზიანოს და გართულებები გამოიწვიოს(მაგალითად,თირკმლის მწვავე უკმარისობა, თირკმლის ქრონიკული დაავადება, ქრონიკული გლომერულონეფრიტი, გულის უკმარისობა, ფილტვების შეშუპება).

ანტიბიოტიკოთერაპია ამცირებს გარემოში ბაქტერიების გამოყოფას და ხელს უშლის დაავადების გავრცელებას, თუმცა ყელისა და კანის მწვავე ინფექციის დროს ანტიბიოტიკები ყოველთვის ვერ ამცირებს გლომერულონეფრიტის რისკს, ამიტომ გართულებების პრევენციისათვის სასურველია, თავიდან ავიცილოთ ფარინგიტი და კანის სტრეპტოკოკური ინფექცია.

სტრეპტოკოკური ინფექციის გავრცელების შესამცირებლად საჭიროა პირადი ჰიგიენის დაცვა, როგორიცაა: ხელების ხშირად დაბანა (დახველების, დაცემინების შემდეგ, საჭმლის ჭამის წინ).