და როცა ვირუსის რაოდენობა გახდება ინფექციის განვითარებისთვის საკმარისი, მაშინ ვლინდება დაავადების პირველი სიმპტომები. ამ პერიოდს ინკუბაციური პერიოდი ჰქვია, ის შეიძლება 1 დან 14 დღემდე გრძელდებოდეს, მაგრამ ყველაზე ხშირად მისი ხანგრძლივობა 5 დღეა.

ინკუბაციური პერიოდისას ადამიანი აბსოლუტურად ჯანმრთელად გამოიყურება. ზოგადად, ამ პერიოდში ადამიანი ვირუსის გამავრცელებელი არ არის, მაგრამ ექიმებს აქვთ კიდევ ერთი ტერმინი - ლატენტური პერიოდი - ეს არის დრო ინფიცირებიდან იმ მომენტამდე, როცა ადამიანი ხდება ვირუსის გამავრცელებელი და ეს ლატენტური პერიოდი ინკუბაციურ პერიოდზე უფრო მოკლეა, დაახლოებით ერთი დღე-ღამით. ეს იმას ნიშნავს, რომ თუკი ადამიანი დაინფიცირდა და 3 დღის განმავლობაში არავითარ საფრთხეს არ წარმოადგენდა გარშემო მყოფებისათვის, მეოთხე დღეს ის უკვე იწყებს ვირუსის გავრცელებას, თუმცა ჯერ დაავადების ნიშნები არ გამოვლენილა და მომდევნო, მეხუთე დღეს იგებს თავადაც, რომ ავადაა, როცა დაავადების პირველი ნიშნები გაჩნდება. ასე რომ, გარეგნულად ჯანმრთელი ადამიანი ინფექციის პირველი ნიშნების გამოვლენამდე მცირე ხნით ადრე უკვე ავრცელებს ვირუსს.

რაც შეეხება შემდგომ პერიოდს, დაავადებული ვირუსის გამავრცელებელია საშუალოდ კლინიკური ნიშნების გამოვლენიდან 10-12 დღის განმავლობაში. ზოგადად კი ჯანმოს-ს რეკომენდაციით, თუ მინიმუმ 48 საათის განმავლობაში ადამიანს არავითარი სიმპტომი აღარ ჰქონია, მას აღარ სჭირდება იზოლაცია.

ასევე წაიკითხეთ:

თუ კორონავირუსული ინფექციის მსუბუქ ფორმას შინ დამოუკიდებლად უმკლავდებით

კორონავირუსული ინფექციის ყველაზე გავრცელებული 3 ნიშანი

როგორ ვიქცევით თუ კოვიდ ინფექციის სიმპტომები გამოგვივლინდა? - ამერიკაში მცხოვრები ქართველი ექიმის რჩევები